Ο πατέρας μου πέθανε 28-4-1981 Τρίτη του Πάσχα από καρδιακή προσβολή.Τον σκέφτομαι συνέχεια. Πληθωρικός άνθρωπος με μεγάλη αγάπη στη μουσική, στην αριθμητική και στις νομικές επιστήμες. Λάτρης του ωραίου, του αγαθού και του δίκαιου. Μου δίδαξε την προπαίδεια και το αλφάβητο όταν ήδη ήμουν 1 έτους. Ήταν παθιασμένος με τη ζωή, ήθελε να τα γευτεί όλα. Οικονομολόγος και δημιουργικός. Μου δίδαξε την θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου σε ηλικία 4 ετών. Με παραδειγμάτισε να είμαι αυτάρκης και ανεξάρτητη και υπεύθυνη. Και μου έφερε ένα δώρο. Ένα ψεύτικο μικρό περίστροφο με αληθινά σκάγια.Μου είπε ότι πρέπει να μάθω να πολεμώ. Μέχρι τα 17 μου που πέθανε με έφερε άλλα δύο δώρα. Την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου. Μου είπε ότι αυτά θα είναι η ζωή μου. Δεν είχαμε πολύ διάλογο. Εργαζόταν μονίμως. Τον έβλεπα πολύ λίγο. Ήταν επιθετικός χαρακτήρας, και αυταρχικός..Είχε επιβάλλει στο σπίτι στρατιωτική πειθαρχία. Γινόταν θηρίο αν τα πράγματα δεν ήταν όπως τα ήθελε. Βασιλικός στις πεποιθήσεις, έλεγε ότι η δημοκρατία των 300 βουλευτών, είναι πολιτική αναρχία 300 βασιλιάδων. Επίσης δεν άντεχε τις δικαιολογίες κάθε είδους, το ψέμα, το κλάμα και τα παιδικά παιχνίδια τα οποία θεωρούσε αφηρημένες ιδέες. Ήταν αυτοδίδακτος στο μαντολίνο και έπαιζε με πάθος όλα τα παραδοσιακά και δημοτικά τραγούδια και τις ζακυνθινές καντάδες. Μέσα στο φέρετρο είχε την πιό γλυκιά μορφή, που είδα στην ζωή του, από άποψη γαλήνης και έκφρασης χαράς, κάτι που με έπεισε ότι κέρδισε μια θέση στον Παράδεισο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου