Η οικονομία της φύσης διαθέτει Γέννηση, παραγωγή,αποταμίευση,θάνατο.Από ένα σταράκι γεννιούνται εκατό σπόροι σιτάρι, και από τους 100 σπόρους σιτάρι γεννιούνται 10000 σπόροι σιτάρι και πάει λέγοντας.Το φυτικό βασίλειο είναι η προυπόθεση για την ύπαρξη κάθε μορφής ζωής, διότι από αυτό τρέφονται τα ζώα, και από αυτό και από τα ζώα τρέφεται και ο άνθρωπος.Κάθε σταράκι γεννιέται στον αγρό και πεθαίνει αφήνοντας πίσω του 100 σπόρους σιτάρι που κι αυτοί με τη σειρά τους θα γεννηθούν και θα πεθάνουν ή θα πεθάνουν χωρίς να γεννηθούν γινόμενοι τροφή για να ζήσουν κάποια ζώα ή άνθρωποι.Όπως και να έχει η οικονομία της φύσης διδάσκει την προσφορά και τη ζήτηση. Ο άνθρωπος μέσα στη διαλεκτική που έχει με τη φύση είναι από τη φύση του επενδυτής και καταναλωτής μη μπορώντας να κάνει και αλλιώς διότι είναι υποχρεωμένος να επενδύσει στη φύση αφού μόνο αυτή υπάρχει γύρω του και να καταναλώσει για να ζήσει. Όσο ζει όμως από τη γέννηση μέχρι το θάνατο καλείται να μιμηθεί την φύση δηλαδή να παράξει έργο και να αποταμιεύσει τον καρπό. Στο διάβα των χρόνων ο άνθρωπος ζούσε με τον κώδικα που του υπαγόρευσε η φύση,μέχρι που μια μέρα, σκέφθηκε να χρησιμοποιήσει τις ιδιότητες που είχε ως προς τη φύση, δηλαδή την επένδυση και την κατανάλωση και ως προς τον συνάνθρωπό του. Δηλαδή σκέφθηκε να επενδύσει πάνω στην προσπάθεια, τον κόπο, τον αγώνα, την εξυπνάδα ή την έμπνευση των συνανθρώπων του, των ζώων και φυσικά της φυτικής παραγωγής και να καταναλώσει το προιόν της ενεργειάς τους..Τότε ήταν που γεννήθηκε η εκμετάλλευση, το κέρδος, η υπεραξία και όλα τα συμπαρομαρτούντα όπως τα γνωρίζουμε σήμερα στην οικονομική θεωρία του Μαρξ ή του Χάρβαρντ Γιουνιβέρσιτι οβ Νιου Γιόρκ.Αυτή ήταν η αρχή του τέλους και βρισκόμαστε στο τέλος της αρχής αυτής.Διότι πως να σας το πω; Το δίπολο παραγωγός -αποταμιευτής είναι εγκεκριμένο από τη Φυσική νομοτέλεια, άρα και από την Θεία Οικονομία, ενώ το δίπολο επενδυτής-καταναλωτής όπως το ξέρουμε σήμερα είναι ο εχθρός του Θείου, είναι ο παρασιτικός τρόπος σκέψης μας, είναι η αερολογία της θεωρίας του μεγαλύτερου κέρδους με τη μικρότερη θυσία, είναι η θεωρία του συγκριτικού πλεονεκτήματος, είναι όλη η οικονομική θεώρηση των σύγχρονων Πανεπιστημίων παγκοσμίως, είναι το μεγάλο λάθος, που δεν μπορούμε να ανατρέψουμε, διότι δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στη φυσική νομοτέλεια. Παρατηρήστε τον δυτικό κόσμο και θα δυσκολευτείτε πολύ να ανακαλύψετε κάποιον που να είναι παραγωγός και αποταμιευτής. Όλος ο κόσμος έχει γίνει επενδυτής και καταναλωτής.Και επενδύει παντού, σε ακίνητα, σε χρυσό, σε ομόλογα, σε πλατίνα, σε swaps, σε συνάλλαγμα σε λίρες, σε γνώσεις, στα παιδιά του που τα σπρώχνει να εμπεδώσουν το δίπολο επένδυση- κατανάλωση πριν ακόμα βγάλουν δόντια. Ύστερα θα σας πω ότι κάθε αποτυχημένη επένδυση και κάθε ανύπαρκτη κατανάλωση βρίσκουν καταφύγιο στον παραγωγό- αποταμιευτη και τελευταία στη φύση. Το παιχνίδι για τον άνθρωπο είναι χαμένο. ΤΗΕ GAME IS OVER δεν υπάρχει διότι δεν μπορεί να υπάρξει περισσότερη επένδυση ή μεγαλύτερη κατανάλωση. Εγώ μόνο το τέλος του παιχνιδιού μπορώ να δω. Και το τέλος θα έρθει πρώτα για την επένδυση και την κατανάλωση. Άντε τώρα να δούμε ποιός θα επιβιώσει. Ο παραγωγός- αποταμιευτής και ο επενδυτής-καταναλωτής έχουν δύο διαφορετικές ψυχολογίες. Δεν λέω βέβαια ότι ο σημερινός κόσμος θα μπορούσε να υπάρξει μόνο με τον παραγωγό-αποταμιευτή. Εκείνο όμως που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι ο επενδυτής καταναλωτής θα σβήσει από το χάρτη πρώτος διότι είναι το πρώτο θύμα όπως ο τζίτζικας έναντι του μέρμηγκα όταν χειμωνιάζει, διότι ο τζίτζικας πίστεψε ότι η ζωή είναι πάντα καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου