Υπευθυνότητα - Ευζωϊα-Μοναχικότητα

Η άσκηση ευθυνών και η ευζωϊα μοιάζουν για αντίθετες η μία προς την άλλη. Δηλαδή στην εργασία σου ή υπεύθυνος θα είσαι ή ευζωϊστής θα έλεγε κάποιος. Ομως εδώ κρύβεται η μεγάλη παγίδα. 'Ολοι οι άνθρωποι βλέπουν τον ευζωϊστή για δυνατό και επιτυχημένο και παρασύρονται αποφεύγοντας την υπευθυνότητα, προκειμένου να κερδίσουν μια πιό ξέγνιαστη ζωή, με περισσότερο χρόνο και πιό πολλά χόμπυ.Τα χόμπυ τους όμως είναι υποδιέστερα από τα χόμπυ ενός υπεύθυνου ευζωϊστή.Οι περισσότεροι σταματούν στο γυμναστήριο, στην καφετέρια, στο μπαράκι, στην αγορά αυτοκινήτου πολυτελείας, στην ταβέρνα, στην εναλλαγή γυναικών ή ανδρών στην σεξουαλική τους ζωή ή στο ποδόσφαιρο, ή στην μόνιμη ανακατασκευή του σπιτιού τους. Τελικά, όταν τα βαριούνται όλα αυτά καταλήγουν στον γάμο και στην οικογένεια για να αναπληρώσουν το νόημα της ζωής τους. Όμως οι συγκινήσεις που μπορεί να σου προσφέρει ο συνδιασμός υπευθυνότητας και ευζωϊας είναι πολύ ανώτερες. Ένα πολύ καλό βιβλίο που σου ανοίγει ορίζοντες, ένα πολύ καλό έργο μουσικό, θεατρικό ή κινηματογραφικό στρέφει την συγκίνηση πιό ψηλά. Η φιλοσοφία, η μουσική, η ποίηση, οι τέχνες σε γεμίζουν με ακόμα περισσότερη απόλαυση.  Η ενασχόλησή σου με μια επιστήμη κι αυτή σε δυναμώνει περισσότερο.Η μέγιστη όμως απόλαυση είναι η ενεργή συμμετοχή σου όχι πλέον σαν θεατής, αλλά ως δημιουργός, ως οραματιστής σε μια νέα σύλληψη. Εκεί όμως χρειάζεται μέγιστη υπευθυνότητα. Άρα μόνο και μόνο όταν ασκηθεί η υπευθυνότητα μαζί με την ευζωία υπάρχει υπόσχεση για μεγάλες συγκινήσεις. Η μεγαλύτερη δε των συγκινήσεων είναι να είσαι περιζήτητος για την εξασφάλιση δυνατών συγκινήσεων στους συνανθρώπους σου. Και η πιό ουσιαστική συγκίνηση είναι η θεραπεία ενός προβλήματος που επικρέμμεται και σκιάζει τους ανθρώπους. Γι αυτό η μεγαλύτερη συγκίνηση καλείται θαύμα. Πόσο υπεύθυνα ευζωϊστής πρέπει να είναι κάποιος λοιπόν για να φθάσει στο θαύμα??? Λοιπόν μη αυταπατόμαστε!!!Είναι αδύνατον να κατακτήσεις την κλίμακα που σε κάνει δημιουργό στο τέλος, μόνος, χωρίς να αποκτήσεις κάποια ψυχολογικά προβλήματα. Διότι η ζωή είναι ένα απέραντο και ατελείωτο σχολείο μέχρι το θάνατο και ο δάσκαλος είναι ο έρωτας. Όπως θέλετε πάρτε το. Άλλοι εξελίσσονται με σεξ, άλλοι πιό φτασμένοι εξελίσσονται με πνευματικό έρωτα. (Πλατωνικός έρως). Σίγουρα όμως όποιος αναλώνεται από κρεββάτι σε κρεββάτι,απλά μένει συνέχεια μετεξεταστέος στο σχολείο της ζωής, πιστεύοντας ο ίδιος, ότι έχει κατακτήσει τα σκήπτρα της ευζωίας, αλλά έχοντας σοβαρές απώλειες στην ηθική του ακεραιότητα. Το μυστικό είναι, σε όποια κατηγορία και αν ανήκετε, να είσαστε προσαρμοστικοί και επιδεκτικοί του μαθήματος που θέλει να σας παραδώσει η Ζωή. Εράσω και ευδαιμόνει, μέμνησω και μη λησμόνει. Όπως  έχετε διαπιστώσει είναι αδύνατον να κάνει κανείς παιδιά μόνος του. Είναι ακόμα πιό αδύνατο να κάνεις φιλοσοφία μόνος σου ή μουσική συναυλία  μόνος σου. Δεν θα μπορέσεις δε, να παράξεις φιλοσοφία αν δεν έχεις σαν κίνητρο κάποιο πνευματικό έρωτα. Τα ψυχολογικά προβλήματα της μοναχικότητας έχουν να κάνουν με τους αμυντικούς μηχανισμούς και τέτοια είναι ο αλτρουϊσμός, η αναπλήρωση, η απώθηση, η άρνηση, η διανοητικοποίηση, η εξειδανίκευση, η καταστολή, η ματαίωση, η μετάθεση, η μετουσίωση,η υποκατάσταση, το χιούμορ, η εκλογίκευση  και άλλα. Από εκεί ξεκινούν τα προβλήματα. Βλέπετε.... Ο παθός, μαθός.......