Παραβολή *1*

Μετά την Ανάσταση του Ιησού από τη Ναζαρέτ, όλοι  οι χριστιανοί επίστεψαν στην Ανάσταση των νεκρών. Δεν είχε κανένας από αυτούς τη δυνατότητα να σκεφθεί, ότι ένα φύλλο που πέφτει από το δέντρο και σαπίζει στο χώμα, είναι αδύνατο να ξαναγίνει πράσινο και να ξανανέβει στο δέντρο, να συμπληρώσει τη φυλλωσιά του, διότι αυτό θα ανέτρεπε τη φυσική νομοτέλεια και αυτή μπορεί να την ανατρέψει μονάχα ο Θεός. Είναι αδύνατον λοιπόν να αναστηθεί ένας νεκρός ο οποίος έγινε χώμα. Με την μεταφυσική όμως νομοτέλεια, που δεν υπάρχει πείραμα να την αποδεικνύει, όλα είναι εφικτά. Μπορεί η ψυχή που έφυγε να ξαναενσαρκωθεί. Το πότε και το που δεν μπορούμε να το ορίσουμε εμείς, σίγουρα υπάρχει κανόνας γι΄αυτό, όπως υπάρχει κανόνας την Άνοιξη να ξαναγεμίζει ένα φυλλοβόλο δέντρο φυλλωσιά. Μία απόδειξη για την εκ νέου ενσάρκωση, είναι οι έμφυτες κλίσεις υψηλού επιπέδου που μερικοί άνθρωποι έχουν από πολύ μικροί.Οι ιδιαιτερότητες και οι ευαισθησίες που αναπτύσουν πολλοί άνθρωποι από πολύ μικροί αποκαλύπτουν, το μυστικό αυτό της μεταφυσικής, δηλαδή την νέα ενσάρκωση. Επίσης δι αυτού του τρόπου εξηγείται με μοναδικό τρόπο η αδικία μεταξύ μιας γέννησης στην Αφρική και μιας γέννησης στην Αμερική, για το νεογέννητο. Διότι, αν ο άνθρωπος συνέλαβε την ιδέα της δικαιοσύνης, είναι γιατί αυτή είναι μια ιδιότητα του Θεού. Η τιμωρία του Θεού έχει πολύ μεγάλη σχέση με αυτή την ενσάρκωση. Διότι ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν με σοφία και οικονομία.Θα έλεγε κανείς ότι ο Θεός είναι ένας λογιστής, των άπειρων χρεώσεων και άπειρων πιστώσεων των έμβιων όντων ανάλογων, με το ηθικό ποιόν τους και την ηθική τους συγκρότηση.Και η ηθική του Θεού είναι αυτή που μας διδάκσουν τα ιερά κείμενα. Είναι η τήρηση των εντολών του στην παλιά διαθήκη, είναι το "αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν" στην καινή διαθήκη. Προσπαθήσατε μήπως ποτέ να καταλάβετε, γιατί ο Θεός κήρυξε την αγάπη στον πλησίον?? Σύμφωνα με την γνώμη μου ο Θεός μας συμβουλεύει, αλλά μας αφήνει και ελεύθερους να επιλέξουμε, σύμφωνα με τη δική μας κρίση.Θα αναφέρω εδώ, μια παραβολή: Ένας άντρας γεννήθηκε φτωχός μέσα σε πολυμελή οικογένεια και δεν είχε ούτε παπούτσια να φορέσει. Καθώς μεγάλωνε εφεύρισκε καθημερινά τρόπους να ξεφύγει από την φτώχεια του και την ανέχειά του. Τελικά τα κατάφερε. Έφτασε σε μακρινές χώρες, εργάστηκε σκληρά, πλούτισε, παντρεύτηκε και έκανε παιδιά, για τα οποία, προσπάθησε να μην τους λείψει τίποτα, για να μην νιώσουν όπως ένιωσε αυτός και τα εξασφάλισε με γνώσεις και πλούτη για να ζήσουν πασάδες. Αυτό όμως είχε και ένα τίμημα στη ζωή του. Δεν μπόρεσε ποτέ να δει τον πλησίον του, να φανεί αλληλέγγυος σε κάποιον συνάνθρωπό του, ή να ασχοληθεί με την σωτηρία της ψυχής του. Πάντα τον ενδιέφερε το κέρδος και το χρήμα, ο πλουτισμός και η δόξα. Κάθε άνθρωπο που περνούσε δίπλα του προσπαθούσε να τον εκμεταλλευτεί και να αποκομίσει κάτι από αυτόν. Όταν πέθανε ο Θεός ζύγισε στη θεική ζυγαριά του τα λόγια και τις πράξεις του άνδρα αυτού. Και είπε : εργάστηκες σκληρά για τα παιδιά σου, και τα παιδιά σου έχουν για να ζήσουν, αλλά δεν γνωρίζουν τα ίδια, ούτε τι θα πει εργασία, ούτε πως να προστατέψουν την περιουσία που τους άφησες, ούτε τι θα πεί αγάπη. Έτσι η περιουσία αυτή θα εξανεμιστεί. Από την άλλη, εσύ δεν έδωσες ούτε του Αγγέλου σου νερό. Σε ενσαρκώνω λοιπόν πάλι σε μια χώρα που  τη μαστίζει η φτώχεια, η μιζέρια και ο θάνατος. Εκεί, όπου ο μεγαλύτερος εχθρός και δυνάστης για τις συμφορές που θα βιώσεις, θα είναι ο εαυτός σου, στην προηγούμενη ζωή σου. Οι εχθροί σου, θα είναι τα ίδια τα παιδιά σου, που θα ζούν ακόμα πασάδες στην ξένη χώρα που τα άφησες. Δεν θα σε γνωρίζουν όμως!!Δεν θα σε βοηθήσουν, γιατί έτσι τα δίδαξες με το παράδειγμά σου. Αυτό λοιπόν το δίπολο, θα διαιωνίζεται συνέχεια, μέχρι να συλλάβεις τι προκαλείς με τις επιδιώξεις σου, εν ζωή. Όταν όμως θα μάθεις να αγαπάς τον συνάνθρωπό σου και να ενεργείς θετικά γι αυτόν, τότε και μόνο τότε, θα έχεις το δικαίωμα να ζήσεις ισσοροπημένα, θα μπορείς να αναπαυθείς και να μην χρεωθείς αυτή την τιμωρία.Έτσι συμπεραίνουμε ότι το να γεννηθεί κάποιος φτωχός, είναι κατά κάποιο τρόπο μια θεική κατάρα. Το ίδιο όμως ισχύει κι αν γεννηθεί κάποιος πλούσιος. Αυτό θα το δείξουμε σε άλλη παραβολή. Ίσως η λύση σ΄αυτό το πρόβλημα, είναι η μέση οδός κατά τον Βούδα.Δηλαδή αν είσαι φτωχός να δοξάζεις το Θεό για την ποινή που σου έδωσε και να προσπαθήσεις να επιβιώσεις αφυπνίζοντας τους πλούσιους και ζητώντας βοήθεια από αυτούς και αν είσαι πλούσιος δεν χρειάζεται να εργάζεσαι άλλο έργο από την κοινωνική αποκατάσταση, για να επέλθει ισορροπία και δικαιοσύνη!!