Κάποιος έμαθε πως η ζωή είναι ένα αλισβερίσι με τους άλλους, στο οποίο νικητής είναι αυτός που έχει τη μεγαλύτερη συγκρότηση, τη μεγαλύτερη πειθαρχία, καθόλου χρόνο για χάσιμο και αξιοπρέπεια. Τα συνδυάζει λοιπόν όλα αυτά και καταφέρνει να πάρει απολυτήριο λυκείου στα 18 με βαθμό άριστα και να πετύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις, την πρώτη θέση στην ιατρική σχολή. Όλοι τον επικροτούν, όλοι τον αναγνωρίζουν για το προβάδισμά του και θυμούνται πως αυτός ο άνθρωπος αποστασιοποιημένος από τις αγωνίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας, προσηλώθηκε στη μελέτη και αρίστευσε, πως δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα για κανένα σχόλιο, ακόμα κι αν αυτό προκύπτει από την απουσία του και όχι από την παρουσία του και πως αυτός έχει ένα πολύ καλό μυαλό. Ο άνθρωπός μας λοιπόν, γνωρίζοντας την κατάκτησή του και τον τρόπο που κέρδισε μέχρι τα 18 συνεχίζει ακάθεκτος και στα 24 έχει ένα πρώτο πτυχίο στην ιατρική με βαθμό άριστα. Μετά έρχεται το αγροτικό και εκεί βεβαίως, εκεί θα πρέπει σύμφωνα με τις ρήτρες που έχει μάθει να βάζει στη ζωή του να πάει τακτοποιημένος από κάθε άποψη. Δηλαδή να έχει ήδη δημιουργήσει οικογένεια πετυχημένη και συμπληρωματική στις επαγγελματικές του προοπτικές. Έτσι, μαζί με την γυναίκα του, γιατρός και αυτή παρακαλώ, καταλήγουν μαζί στο αγροτικό τους, όπου γιορτάζουν, τον γάμο τους και τη γέννα του πρώτου τους παιδιού και την πεποίθησή τους ότι δύο αριστούχοι γιατροί θα είναι πολύ γρήγορα διάσημοι, αφού πλέον όλα τα γνωρίζουν σε σχέση με την υγεία. Τότε η μοίρα έρχεται και τους αναθέτει ένα αντάξιο της γνώσης τους έργο. Τους στέλνει για αγροτικό σε ένα νησί, που όλοι οι άρωστοι πάσχουν από μια μυστηριακή νόσο, όσον αφορά τα συμπτώματα και τις σωματικές εκδηλώσεις της πάθησης, όπου δεν έχει μελετηθεί ποτέ και καλούνται να απαντήσουν ιατρικά, σε αυτά τα προβλήματα. Φυσικό λοιπόν είναι, να ερευνήσουν και να πειραματιστούν πάνω στους ανθρώπους που έφεραν το πρόβλημα και άθελά τους να γίνουν η κακή μοίρα των ανθρώπων αυτών μέχρι να ανακαλύψουν περί τίνος πρόκειται. Έτσι τιθάσευσαν την μοίρα που τους έλαχε, την οποία οι ίδιοι είχαν προκατασκευάσει στην ζωή τους και έτσι καθόρισαν και την μοίρα άλλων με την εξουσία που τους έδινε η ιατρική γνώση τους. Βέβαια θεωρητική ιατρική γνώση είχαν, όμως δεν είχαν κλινική εμπειρία, δεν είχαν γνώση των άγραφων ηθικών νόμων που είναι ανώτεροι κάθε γνώσης και όλα υπόκεινται σε αυτούς. Όμως, δεν είχαν και γνώση ότι δεν είχαν γνώση. Έτσι γεμάτοι έπαρση για τις γνώσεις τους συνέχιζαν το έργο τους με κάθε τίμημα για τους ίδιους και για τους ασθενείς που επέβλεπαν. Έκαναν φυσικά και μερικούς από αυτούς πειραματόζωα, για να επιταχύνουν την έρευνά τους προς όφελος των υπολοίπων και να αποκτήσουν και πρακτική εμπειρία στις γνώσεις τους. Και βεβαίως μέσα σε αυτή την εξέλιξή τους, έγιναν περιζήτητοι και ακριβοθώρητοι για όλους τους γνωστούς και αγνώστους τους. Αδύνατον να επικοινωνήσεις μαζί τους. Αδύνατον να ασχοληθούν στο ελάχιστο με κανέναν. Σχεδόν περιφρόνησαν τα πάντα και τους πάντες, οι οποίοι ήταν ανάξιοι λόγου και παρενοχλούσαν το έργο τους ή το παρεκώλυαν. Επτά με οκτώ χρόνια αργότερα έχασαν το πρώτο τους παιδί, σε μιά βουτιά με το αυτοκίνητο στην θάλασσα από την προβλήτα του λιμανιού, όπου θα επιβιβάζονταν στο καράβι για το νησί τους από τον Πειραιά, μέσα σε φοβερά δυσμενείς συνθήκες, πρωτοφανούς κακοκαιρίας. Δύο μεγαλογιατρών το παιδί, πνίγηκε στο λιμάνι, τη στιγμή που βαριά διανοητικά ανάπηροι, ή τυφλοί κυκλοφορούν αλώβητοι, αγνοώντας τους κανόνες της κυκλοφορίας στο δρόμο. Δεν μοιάζει με θεία δίκη??? Φίλοι μου δεν υπάρχει άλλη απάντηση για τις αρρώστιες μας και την απώλεια της υγείας μας και τους θανάτους μας, αλλά και τα κακά που συμβαίνουν στη ζωή μας, από τις κακίες και τις αδικίες που έχουμε κάνει ή έχουμε ξεστομίσει εμείς, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε τι κάνουμε, γιατί δεν διδαχθήκαμε αυτή τη γνώση, αλλά και γιατί όταν βρήκαμε έστω και ψήγματα αυτής της γνώσης, την περιφρονήσαμε σαν ανάξια λόγου ή εντελώς δευτερεύουσα και ανούσια γνώση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου