Ο άνθρωπος που εργάζεται πνευματικά απεριόριστα, μεγιστοποιεί τις αρετές στις οποίες ασκείται, αλλά ελαχιστοποιεί τη δυνατότητά του να υπηρετήσει κατώτερες μορφές πνεύματος όπως τα εργασιακά του καθήκοντα που είναι καθημερινά, μονότονα, επαναλαμβανόμενα και τετριμμένα ή αδυνατεί να υπηρετήσει την ύλη, διότι οι ψυχικές του εφορμήσεις είναι προς το πνεύμα. Όμως η λύση που απαιτεί η ζωή του είναι να ασκήσει την αυτοσυγκέντρωσή του και σε αυτά και να μην τα παραμελήσει διότι μέσα στην ύλη κατοικεί το πνεύμα στον υπάρχοντα κόσμο. Άρα η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να ζήσει κάποιος είναι να υπηρετήσει και την ύλη και το πνεύμα με μια ροπή προς το πνεύμα απ΄όπου θα αντλήσει τη δύναμη και τη θέληση για ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου