Το έδαφος είναι πάντοτε Ένα. Είναι το Πνεύμα που καθώς εξελίσσεται κατακτά μιά ανώτερη βαθμίδα στην επίγνωση της Αρετής, του Δικαίου, του Ωραίου και του Αγαθού. Το Πνεύμα ερωτεύεται αυτή την ανώτερη επιγνωσμένη συνείδησή του και αφιερώνεται σ΄αυτήν. Εργάζεται πυρετωδώς και κατακτά όλο και μεγαλύτερη γνώση.Τότε αυτομάτως το έδαφος είναι το ίδιο το Πνεύμα και όλοι προσπαθούν να το εννοήσουν, να το φθάσουν, να το ξεπεράσουν αν είναι δυνατόν. Αυτό το σημείο είναι το σημείο εκκίνησης κάθε μορφής πολέμου. Από τον επαίσχυντο μέχρι τον Ιερό πόλεμο. Το Πνεύμα μέχρι να το φθάσουν τους Νικά όλους και αναπτύσει καθώς τους παρακολουθεί όλο και μεγαλύτερη επίγνωση άρα όλο και καλύτερη στρατηγική για τη Νίκη.Επειδή λοιπόν το Πνεύμα έχει όλη την επίγνωση όλης της ιστορικής ύπαρξής του, γνωρίζει πάντοτε πως θα Νικήσει. Την επίγνωση αυτή δεν την φθάνει άνθρωπος παρά αν αφεθεί και παραδοθεί στο Πνεύμα, αφού πρώτα το αναζητήσει, αναπτύξει ευγενή άμιλλα, ή ακόμα και αθέμιτο ανταγωνισμό, αλλά βάλει γνώση για την ύπαρξη του ανίκητου πνεύματος στις ήττες του. Μετά θα προσκυνήσει τον Παράκλητο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου