Ποιός θα πάει στον Παράδεισο???

Ο Θεός, μετά τη δοκιμή του καρπού, του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού από τον άνθρωπο, τον εξόρισε από τον παράδεισο και τον πρόσταξε να καλλιεργήσει τη γη για να ζήσει. Όμως, δεν του υπέδειξε να έχει ιδιοκτησία. Την ιδιοκτησία την εφηύρε ο άνθρωπος, για να περιχαρακώσει τις δυνατότητές του και τους κόπους του και να εξαιρέσει τους άλλους από τον καρπό των δικών του κόπων. Μετά άρχισε να θέλει μεγαλύτερη ιδιοκτησία και το ένα φέρνει το άλλο και φθάσαμε στην εποχή μας, όπως την γνωρίζουμε όλοι.Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η εποχή μας τα έχει όλα. Όμως ταυτοχρόνως, είναι μια επίγεια κόλαση.Και μετά το θάνατό μας, ποιά θα είναι η κρίση του Θεού επάνω μας??? Θα μας δικαιολογήσει για το ότι μας παραδόθηκε μια γλώσσα και με λογικά βήματα μιλώντας, φθάσαμε στο αδιέξοδο της εποχής μας??? ή θα εμείνει στην εκπλήρωση της προσταγής του στον άνθρωπο να καλλιεργήσει τη γη για να ζήσει. Μιας και το σκέφθηκα θα το πω! Αν όλοι μαζί οι άνθρωποι καλλιεργούσαν τη γή, χωρίς σύνορα ιδιοκτησιακά, από την αρχή, πως θα ήταν άραγε η εξέλιξη της ζωής του ανθρώπου??? Όμως αυτά έχουν περάσει κι έγιναν όπως έγιναν και το ποτάμι δεν γυρίζει ποτέ πίσω. Το αδιέξοδο όμως της σημερινής ανθρωπότητας, είναι ένα αδιέξοδο που απαντιέται μόνο με ένα τρόπο. Ο δημόσιος ή ο ιδιωτικός υπάλληλος ή ο ελεύθερος επαγγελματίας ή ο ιδιοκτήτης τσιφλικάς αγρότης ΕΧΟΥΝ να χάσουν.Και έχουν να χάσουν αναμετρώμενοι πάντα με την εξουσία.Στην αρχή έχουν να χάσουν τα επιδόματά τους και τα εφάπαξ τους, μετά το μισθό και την σύνταξή τους, την κοινωνική δωρεάν πρόνοια που είχαν, την εργασία τους, τα σπίτια, τα γραφεία ή τα μαγαζιά τους, τις καταθέσεις, το συνάλλαγμα ή τις μετοχές τους. Ο εργάτης γης όμως χωρίς ιδιοκτησία, πείτε μου τι έχει να χάσει από αυτό που είχε και κατείχε ή από αυτό που έχει ή θα έχει??? Εργάζεται και λέει: δός ημίν σήμερον, τον άρτον ημών τον επιούσιον. Και επειδή ο Θεός κανένα δεν αφήνει,και κανένα δεν ξεχνά ο εργάτης αυτός ζει και μάλιστα χωρίς ίντριγκες και ψυχολογικά προβλήματα όπως όλοι οι άλλοι, δηλαδή ζει και βασιλεύει. Αν όμως είναι μνησίκακος, ζηλεύει και εποφθαλμιά την πραγματικότητα των εχόντων και των κατεχόντων, τότε και ο Θεός τον στέλνει μια βόλτα, στην οποία θα ανακατευθεί και θα συμπραγματωθεί με τους έχοντες και κατέχοντες, θα τους μοιάσει, θα κυλιστεί στη λάσπη και το βόρβορο των αδιεξόδων και θα καταλήξει απόβλητος από τη Βασιλεία του Θεού ιδία βουλήση.Όσο για τους άλλους θα ζήσουν κολασμένη επίγεια και αιώνια ζωή και δεν θα μάθουν και το λόγο.