Από τι κινδυνεύουμε σ΄αυτή τη ζωή???

Ο κίνδυνος που διατρέχουμε στην ζωή μας, είναι από απειροελάχιστος έως άπειρος. Είναι απειροελάχιστος, όταν είμαστε ειλικρινείς με τα συναισθήματά μας και τα εκφράζουμε και στους άλλους, οπότε αυτοί μας γνωρίζουν και ξέρουν πότε πρέπει να μας βοηθήσουν και πότε πρέπει να μας κρίνουν,  και φυσικά το να είμαστε ειλικρινείς με τα  ειπωμένα συναισθήματα των άλλων. Αν εμείς αποκαλύπτουμε τα συναισθήματά μας, αλλά οι άλλοι δεν το κάνουν αυτό, τότε πρέπει να προσέξουμε, διότι πιθανό είναι, να βρεθούμε αντιμέτωποι με συμπεριφορές που θα μας είναι ακατανόητες και παρεξηγήσιμες, διότι απλά προέρχονται από συναισθήματα που δεν έχουν ειπωθεί και δεν έχουν ελεγχθεί για την αλήθεια που κρύβουν ή είναι ακόμα άγνωστα και σ΄αυτόν που τα έχει. Και είναι άπειρος ο κίνδυνος που διατρέχουμε, όταν δεν διαθέτουμε καμιά ειλικρίνια συναισθηματική  ούτε με τον εαυτό μας, μα ούτε και με τους άλλους, οπότε έλκουμε σαν παρέα μας, άτομα που δυσκολεύονται να εκφραστούν συναισθηματικά, ή κρύβουν συναισθήματα που είναι ένοχα, ή έχουν το βασικό συναίσθημα που είναι γνώριμο στους περισσότερους ανθρώπους, να κλωτσούν με μανία τον ευεργέτη τους. Όλοι μας σ΄αυτή τη ζωή ευεργετήσαμε κάποιον ή κάποιους άλλους. Και όλοι μας διδαχθήκαμε αργά ή γρήγορα, ότι ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος. Όμως η αλήθεια δεν είναι αυτή, αλλά  ότι, ουδείς από μας, εμπιστεύθηκε και ευεργέτησε κάποιον για τον οποίο γνώριζε τα ειλικρινή συναισθήματά του. Μάλιστα θα έλεγα, ότι όλοι, έχουμε ευεργετήσει αυτόν, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα, αλλά τις περισσότερες φορές, κάποιοι άλλοι ανίδεοι, μας παρακίνησαν ότι αξίζει και μας παρέσυραν. Μετά έρχεται μια σκληρή μετάνοια, με όλα τα αρνητικά παρεπόμενα για το έγκλημα που τελείται στην ψυχή μας και έχει σχέση με την εμπιστοσύνη προς τρίτο πρόσωπο. Επέρχεται κλωνισμός. Ένας κλωνισμός όμως, που δεν έχει σχέση με τον άλλο αυτό καθεαυτό, αλλά με τη δική μας τρομακτική άγνοια. Η εμπιστοσύνη, είναι το θεμέλιο όλων των ιερών πνευματικών δεσμών. Πως όμως θα εμπιστευθείς χωρίς να γνωρίζεις τα συναισθήματα του άλλου. Λέω δε τα συναισθήματα, γιατί με τη λογική μπορεί να κατασκευάσει κανείς πολλά επιχειρήματα για να συγκαλύψει πάσης φύσεως αρνητικά συναισθήματα ακόμα και αποτρόπαια. Άρα από αυτό που κινδυνεύουμε άπειρα, είναι από τα λογικά άτομα που κρύβουν τα συναισθήματά τους. Αυτοί, αποτελούν την κατώτερη και χειρότερη κατηγορία ανθρώπων, ανάμεσα στους ανθρώπους, την πιό διεστραμμένη, την πιό αχαρακτήριστη και την πιό επικίνδυνη, για την άγνοιά μας. Πόσοι φίλοι δεν έκρυβαν συναισθήματα φθόνου, μέσα στους φίλους των ανθρώπων??Πόσοι φίλοι δεν κρύβονταν πίσω από το δάκτυλό τους, και το προσωπείο τους κάλυπτε φοβικά σύνδρομα και ανασφάλειες, μέσα στους φίλους των ανθρώπων?? Πόσοι φίλοι δεν συγκάλυπταν οικτρά ψέματα, τα οποία αποσιωπούσαν ή κουκούλωναν, μέσα στους φίλους των ανθρώπων?? Πόσοι φίλοι δεν ήταν ράθυμοι να ερευνήσουν τα συναισθήματα των φίλων τους, μέσα στους φίλους των ανθρώπων?? Πόσοι φίλοι δεν αυτοαποκαλούνται φίλοι για το δήθεν κοινωνικό prestise ή για συμμαχίες από τις οποίες θα έχουν κυρίως οικονομικά οφέλη (βλέπε πελατειακές σχέσεις) μέσα στους φίλους των ανθρώπων?? Από το να έχω τέτοιους φίλους προτιμώ το τίποτα ή ακόμα και εχθρούς. Εμπιστεύσου τους ανθρώπους που έχουν να σου πουν μιαν αλήθεια!!! Οι αλήθειες είναι δωρεάν και είναι ΑΛΗΘΙΝΕΣ. Είναι δε το μόνο που μπορεί κανείς να εμπιστευθεί και να αγαπήσει.