Όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα γνωρίζονται, δεν παντρεύονται και δεν κάνουν παιδιά, αλλά ζουν συνέχεια μαζί, μετά από πολλά χρόνια, η εξέλιξη της σχέσης τους είναι η αδελφοποίηση. Γίνονται αδέλφια με αγάπη, ανησυχία ο ένας για τον άλλο, αλλά και συναγωνισμό και γκρίνιες και διαφωνίες όπως συμβαίνει με τα αδέλφια. Έχουν όμως περιθώριο να αναπτύξουν το πνεύμα τους και να συμφιλιωθούν για τις διαφωνίες τους σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα γνωρίζονται, παντρεύονται και αποκτούν παιδιά, μετά από πολλά χρόνια, η εξέλιξη της σχέσης τους είναι "μητέρα με παιδιά". Γίνονται όλοι παιδιά της γυναίκας, ακόμα και ο σύζυγος, ο οποίος μάλιστα γίνεται και ανυπάκουο παιδί, με αντιρρήσεις και ανυπότακτος στην γυναίκα μητέρα. Αυτό έχει μια εξήγηση. Όταν γεννιούνται τα παιδιά, οι προτεραιότητες της γυναίκας μητέρας είναι τα παιδιά της.Ο πόνος της γέννας, αλλά και η προσπάθεια να μεγαλώσει η μητέρα τα παιδιά της, ανακαλύπτοντας το θαύμα της δημιουργίας, ανακαλύπτοντας τις ανάγκες τους μέσα στο σπίτι, και παλεύοντας με τις απροσαρμοστίες των παιδιών μέχρι να μεγαλώσουν, είναι ένα καθημε- ρινό μαρτύριο που ανεβάζει τη γυναίκα συνειδησιακά, διότι τη μαθαίνει να συμμερίζεται και να υποχωρεί και να προσπαθεί για το καλύτερο. Στη φάση αυτή ο άνδρας είναι χορηγός αγαθών, ή το πολύ πολύ να μοιράζεται την αγάπη και την φροντίδα της μητέρας προς τα παιδιά και να παίζει μαθαίνοντας με τα παιδιά του, αλλά γρήγορα το βαριέται κι αυτό και ασχολείται με τους διαύλους επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο. Η γυναίκα είναι αρχηγός στην φωλιά με τα μικρά της και μην ακούτε ότι ο άντρας είναι ο αρχηγός. Μέσα στο σπίτι το καθεστώς είναι μητριαρχία. Καθώς μεγαλώνουν όλοι, η μητέρα προστρέχει πάντα στα αναγκαία και γίνεται θεμέλιο της οικογένειας. Ο πατέρας ενίοτε κάνει τη δική του ζωή σαν εργαζόμενος και απασχολούμενος στον κοινωνικό στίβο, και ας παίρνει, άδικα, για μένα τα εύσημα του καλού οικογενειάρχη. Στην πραγματικότητα θα αποκαλυφθεί τι είδους οικογενειάρχης είναι αν χάσει τη γυναίκα του.Σπανίως το ρόλο της γυναίκας με τα παιδιά και το σπίτι τον αναπληρώνει επάξια ο άνδρας, όσο και αν μιμηθεί τη γυναίκα του σ΄αυτό. Πολλές φορές μάλιστα όταν γεννηθούν τα μικρά, αμέσως ο άνδρας αντιλαμβάνεται ότι είναι σε δεύτερη μοίρα για την γυναίκα του και ζηλεύει κατά βάθος τόσο πολύ, για την αγάπη που έχασε, που πολλές φορές στρέφεται σε άλλη συντροφιά που να ασχολείται αποκλειστκά μαζί του.Λοιπόν είναι ή όχι όλος ο κόσμος φτιαγμένος από Μητέρες με παιδιά???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου