Ο χείριστος χαρακτήρας ανθρώπου

Ο χείριστος χαρακτήρας ανθρώπου, είναι ο άνθρωπος που δεν ξέρει ότι κάτι του αρέσει ή που δεν του αρέσει τίποτα και ως εκ τούτου δεν ξέρει και τίποτα. Ο άνθρωπος μαθαίνει, εξελίσσεται και ολοκληρώνεται συνήθως φυσιολογικά μέσα από τα θέλω του, που έχουν σαν προυπόθεση αυτά που του αρέσουν. Ένας άνθρωπος, που δεν ψάχνει να βρει τι του αρέσει είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος για τον εαυτό του και τους άλλους.Ένας άνθρωπος που δεν του αρέσει τίποτα, είναι ένας άνθρωπος με τεράστιες δυνάμεις για να καταστρέψει ψυχολογικά τους γύρω του. Φανταστείτε ένα γονιό που δεν του αρέσει τίποτα. Πως θα ασχοληθεί με το παιδί του. Τι θα του δείξει με αγάπη πηγαία?? Το παιδί, μπορεί να μην έχει το ίδιο ενδιαφέρον για το μάθημα του γονιού του, σίγουρα όμως παραδειγματίζεται από το ζήλο και την αγάπη και του μεταγγίζεται η αίσθηση ζωής για την ασχολία με την οποία καταπιάστηκε ο γονιός και του την παρέδωσε. Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον και παραδειγματίζεται από μικρός στο καλό και το κακό. Ο άνθρωπος που καταπιάνεται να μάθει πράγματα που δεν του αρέσουν, συνήθως είναι επικίνδυνος και καταστροφικός για τον εαυτό του. Διότι καταπιεστικά και με έκδηλα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα προσπαθεί να προοδεύσει σε ένα τομέα που αυθόρμητα του δημιουργεί τάση εμετού και απώθηση. Συνήθως μένει στάσιμος, δεν προοδεύει. Ο άνθρωπος που δεν ξέρει τι θέλει ή τι του αρέσει, δε μαθαίνει ποτέ στον άλλο ότι κάτι πρέπει να του αρέσει. Τα ισοπεδώνει όλα, ακολουθεί τυπικές νόρμες και καθηκοντολόγια που δεν έχουν τίποτα να του εκφράσουν μέσα στην ψυχή του και κατατρώγει την ψυχή του καθημερινά με ενασχολήσεις που παράγουν αρνητικό συναίσθημα εντός του. Το αρνητικό συναίσθημα αυτό, το εξάγει προς τους τρίτους ως εξής. Π.χ  Η μητέρα μου με μάλωνε πολύ άσχημα όταν βοηθούσα στο δημοτικό την Σόνια στην αριθμητική. Μου έλεγε, ότι η Σόνια μου κάνει την φίλη, για να με εκμεταλευτεί να την βοηθάω συνέχεια στα  μαθήματα. Στην συνέχεια αφού ήμουν υποχρεωμένη να την πιστέψω, απέφευγα την παρέα με παιδιά που θα μου ζητούσαν βοήθεια σε κάτι. Και όταν είδα ότι όλα τα παιδιά χρειάζονταν κάτι όπως κι εγώ, από φόβο μήπως μπλέξω όπως με την Σόνια, που τηλεφωνούσε σπίτι μου για τη λύση των ασκήσεων, απέφευγα όλα τα παιδιά, μέχρι που ο δάσκαλος κάλεσε τη μητέρα μου, για τη συμπεριφορά μου αυτή κι εκείνη έκπληκτη, έριξε το φταίξιμο στον πατέρα μου, που δεν παρουσιάστηκε στο δάσκαλο.Καθώς μεγάλωνα, με επέπληττε με τον ίδιο τρόπο, για κάθε παρατυπία μου, όπως την ανάγκη μου να πάω φροντιστήριο στα αγγλικά, αφού όπως έλεγε ζούμε στην Ελλάδα, μετά για την ανάγκη μου να έχω φίλες και φίλους άλλα παιδιά, διότι όπως έλεγε το μυαλό μου έπρεπε να είναι στα γράμματα, μετά για την ανάγκη μου να πω κανένα αστείο, ή ευρηματικό ανέκδοτο, διότι όπως έλεγε η γλώσσα πρέπει να βουτάει πρώτα στο μυαλό και μετά να μιλάει και με τα πολλά με έκανε ένα άτομο χωρίς βούληση με ελεγχόμενες από εκείνη αντιδράσεις. Έφτασα 20 ετών και ήθελε να ελέγχει τα συναισθήματά  μου απέναντι σε άτομα του άλλου φίλου, που για κάθε αναφορά που έκανα σε αυτά έβρισκε ένα φοβερό ελάτωμα για να με πείσει να απομακρυνθώ και να μη χάνω το χρόνο μου, και κάθε φορά που βίωνα ένα συναισθηματικό θάνατο σαν επίγευγμα δικό της. ότι με γλίτωσε από την αποπλάνηση από αυτά τα άτομα, με αφόπλιζε και για κάθε άλλη προτίμηση ή ιδαιτερότητά μου στο χώρο της σκέψης και της έκφρασης,(φοβούμενη πάλι ότι εκεί θα μπλέξω με άλλα τέτοια απαράδεκτα άτομα), όπως την παρακολούθηση κάποιου σεμιναρίου από σχολή που για εκείνη ήταν  σίγουρα αίρεση,  την απόφασή μου να ασχοληθώ με τη μουσική,την απόφασή μου να πηγαίνω εκδρομές με συλλόγους περιπατητικούς, φυσιολατρικούς που αποτελούνταν από υπερήλικες αποφασισμένους να τραγουδήσουν, να διαβάσουν ποίηση και να χορέψουν, τους οποίους δεν έβρισκε κατάλληλους για την ηλικία μου, και προσπαθούσε να μου πει πάντα πόσο λάθος κάνω που δεν την ακούω, όμως δεν ήξερα ποτέ τι είναι αυτό που πρέπει να ακούσω. Με τα πολλά συνεχίζει τώρα σχεδόν στα 50 να θεωρεί ότι, ότι και να κάνω είναι λάθος, ότι είμαι αποκλίνουσα προσωπικότητα σε σχέση με  τους νορμάλ για εκείνη ανθρώπους και να μου τονίζει καθημερινά μέσα στο σπίτι του φίλου που ζω, τηλεφωνικά ότι πρέπει να γνωρίσω έναν σωστό άνθρωπο.Αυτό όμως είναι αρώστια που η ίδια δεν  την παραδέχεται. Η αρώστια αυτή δεν θα τελειώσει ποτέ !!! Γίνεται όλο και χειρότερη.Για εκείνη έχω πλέον ψυχολογικό πρόβλημα. Η αιτία για όλα αυτά, είναι ότι δεν καταλαβαίνει πόσο δυστυχισμένος είναι ένας άνθρωπος, που δεν του αρέσει τίποτα και τι δυστυχία μπορεί να φέρει και στους άλλους ανθρώπους γύρω του. Ότι πρόταση και να της κάνω δεν με εμπιστεύεται και ότι και να της παρουσιάσω για καλό το αμφισβητεί, ακόμα και μια εκδρομή. Πολλές φορές έχω σκεφθεί την εγκατάλειψή της. Φοβάμαι όμως ότι αν τολμήσω και δείξω κάτι τέτοιο, θα είμαι σίγουρα ψυχοπαθής για εκείνη και καταραμένη.Και πάντα διατρέχω κίνδυνο παρεξήγησης μαζί της για ότι προτείνω και λέω. Γι αυτήν αξίζω τα πάντα και όλος ο κόσμος θα έπρεπε να μου ανήκει, όμως είμαι σε όλα λάθος.Είναι η απόλυτη μέθοδος καταστροφής της ψυχολογικής άμυνας του παιδιού σου. Είναι η πιο πετυχημένη μέθοδος να οδηγήσεις κάποιον στην τρέλα.