Το ρήμα "ΑΝΤΕΧΩ"

Φίλοι μου το ρήμα "αντέχω", έχει ημερομηνία λήξεως και γίνεται "δεν άντεξα άλλο",ή δεν "άντεξα". 'Οταν αρχίσεις να τρέχεις μαραθώνιο και έχεις όλες σου τις δυνάμεις, αυτές που έχεις τέλος πάντων", νομίζεις ή πιστεύεις ότι θα φθάσεις στο τέρμα, και αν είσαι και πολύ δυνατός ή πολύ αισιόδοξος πιστεύεις ότι η πρωτιά σου ανήκει. Όμως στα πρώτα εκατό μέτρα η πραγματικότητα σου δείχνει αν είσαι άξιος γι αυτό και αν πραγματικά αντέχεις.Ο μαραθώνιος όμως είναι άθλημα ατομικό διότι μετρά τις δυνάμεις ενός ανθρώπου που από χόμπυ συμμετέχει σ΄αυτόν, και που του περισσεύει ενέργεια για να την ξοδέψει. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ατομικότητα έχει και σαν προυπόθεση ότι έχουμε επιλύσει το βιοποριστικό μας πρόβλημα. Διότι ένας άνθρωπος που τρέχει μαραθώνιο για τον επιούσιο καθημερινά και δεν είναι κανείς μαζί του αλληλέγγυος για την στοιχειώδη επιβίωσή του, τι μαραθώνιο να τρέξει έτσι εξουθενωμένος και εξαντλημένος που θα νιώθει.Επανέρχομαι λοιπόν στό ότι η ατομικότητα είναι ένα αγαθό πολυτελείας. Είναι όμως και ένα αγαθό που όποιος το αποκτά και εθίζεται σ΄αυτό, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι οι συνθήκες του το επιτρέπουν, είναι αυτός που έχει μάθει να μην αντέχει. Οι Έλληνες δεν αντιλήφθηκαν όταν τους αναγγέλθηκε το " χαρμόσυνο" νέο ότι λεφτά δεν υπάρχουν, ότι αμέσως πρέπει να άρουν και να αναστείλουν επί μακρόν το αγαθό υπερπολυτελείας που είχαν μέχρι το τέλος του 2008 και ήταν αυτό της ατομικότητας και ότι από τη στιγμή εκείνη κι έπειτα θα πρέπει να μάθουν να αντέχουν τα πάντα.Ξοδεύτηκαν άσκοπα σε διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες για να "διεκδικήσουν τα  ατομικά κεκτημένα τους", χάνοντας το χρόνο τους, αποπροσανατολισμένοι από αυτό που έπρεπε να κάνουν και χωρίς να έχουν καμμία συνείδηση ότι η αντίσταση που πρέπει να προβάλλουν πρέπει να είναι για τα συλλογικά τους δικαιώματα και όχι τα ατομικά κεκτημένα τους που ενίοτε τα προέβαλαν μέσα από τα κλαδικά. Σχεδόν κάθε μέρα έκλαψα αυτά τα 3 χρόνια για το ότι όλοι οι Έλληνες μαζί δεν φώναξαν "Δώς τε μας 800 ευρώ του καθενός" έτσι ώστε να παραμείνουμε όλοι στην εργασία μας, να έχουμε όλοι τα δικαιώματά μας και τη δυνατότητα να οργανώσουμε τα εργασιακά μας και τις ανάγκες μας, από ένα κατώτερο επίπεδο αλληλέγγυα όμως και ισότιμα για όλους. Τσίμπησαν και τσιμπάνε αενάως στα κελεύσματα της εξουσίας για διαφοροποίηση μισθολογική και προνομιακή, η οποία εξουσία κατέληξε γι αυτούς σε απειλές με εφεδρείες που θα ξεκινούν από τα 50 ή νωρίτερα με οριζόντιες περικοπές μισθών που σημαίνει ότι αυτός που παίρνει 45000 Ευρώ, θα πάρει 36000 Ευρώ, αλλά αυτός που παίρνει 800 Ευρώ θα πάρει 640 Ευρώ, σε κατάργηση οργανικών θέσεων εργασίας και σε απολύσεις, σε αποδυνάμωση των υπολοίπων μέσα σ΄ένα εργασιακό νταχάου, σε διάλυση και καταστρατήγηση κάθε δυνατότητας για εργασία και φυσικά στην μεγάλη χρέωση της αχρηστίας που θα καταλογιστεί στους υπόλοιπους εναπομείναντες για να απολυθούν ως αποβράσματα, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα για την υπόλοιπη ζωή τους,

στιγματισμένοι και κακοποιημένοι, συμπληρώνοντας εξουθενωμένοι τους χιλιάδες ανέργους. Δεν έχουν οι άνθρωποι συναίσθηση της αλληλέγγυας δύναμής τους. Το τομάρι του ο καθένας! Το αποτέλεσμα: Θα χάσουν όλοι τα πάντα,  μέχρι και το τομάρι τους και τότε η σκέψη να έπαιρναν 800 ευρώ ο καθένας και να ήταν οργανωμένη η εργασία τους, θα φαντάζει ένα όνειρο θερινής νυχτός. Ποιός έχει όρεξη να "αντέξει"??? Εξάλλου όπως οι τράπεζες έδιναν χιλιάδες δάνεια, και τώρα οι δανειολήπτες πνίγονται, έτσι και από τους καλοπληρωμένους στην γενικευμένη κρίση που έχει ξεσπάσει, θα πάρουν τα περισσότερα γιατί μόνο αυτοί θα έχουν να χάσουν! Θα μου πείτε ότι αυτό που γράφω είναι προπαγάνδα??? Θα μου πείτε ότι είναι ένα σενάριο??? Ωραία λοιπόν, ένα καλύτερο σενάριο, είναι ο αλληλοσπαραγμός μέσα στην εργασία, για να διατηρήσεις την εργασία σου, όπως γίνεται εξάλλου και στον ιδιωτικό τομέα!!! Αυτό θα το αντέξουμε καλύτερα??? Αν ήταν προπαγάνδα οι σκέψεις μου δεν θα μου προκαλούσαν τόσο κλάμα, που να μην αντέχω άλλο!!