Το συμφέρον που δεν μπορεί να ομολογηθεί είναι το συμφέρον που φιλοδοξεί να επιβληθεί κατά κάποιον τρόπο εκ του πονηρού. Ο Γεώργιος Παπανδρέου μιλά για την κυβέρνησή του ως υπηρέτης του συλλογικού συμφέροντος. Η ερώτησή μου στον Γεώργιο Παπανδρέου είναι γιατί να υπηρετήσει το συλλογικό συμφέρον πολιτών που δεν ομολογούν ότι θέλουν παντοιοτρόπως να επιβάλλουν το ατομικό τους συμφέρον ως προεξέχον ζητούμενο. Και την απάντηση θα τη δώσω στην ερώτησή μου μόνη μου και είναι η εξής: Όλως παραδόξως τα άτομα που θα υποκρύπτουν το ατομικό τους συμφέρον αναζητώντας ευκαιρία να το επιβάλλουν θα είναι αδρανή ή ενάντια στην προσπάθεια αποκατάστασης του συλλογικού συμφέροντος. Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί αν εξυπηρετηθεί το συλλογικό συμφέρον των Ελλήνων. Οι Έλληνες που θα εργαστούν για το συλλογικό συμφέρον θα γιγαντώσουν το συλλογικό συμφέρον το οποίο με τη σειρά του, θα σαρώσει στα απόβλητα όλα τα απόκρυφα και κοντόφθαλμα ατομικά συμφέροντα και όλες τις ευκαιρίες που είχαν να επιβληθούν καταδυναστεύοντας κάθε υγιή σκέψη και ενέργεια. Μερικές φορές πιστεύω ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου είναι Βιβλικό πρόσωπο, ένας ποιμένας, ένα σπάνιο ή εξαφανισμένο είδος πολιτικού και του απευθύνω ένα χαιρετισμό συμπαράστασης και επιβράβευσης και του εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο του. Πόσοι όμως είναι οι Έλληνες που ενδιαφέρονται για το συλλογικό συμφέρον??? Από εδώ ξεκινά μια ιστορία που είναι στο χέρι των Ελλήνων. Αν οι Έλληνες που ενδιαφέρονται για το συλλογικό συμφέρον είναι όλοι οι Έλληνες τότε σωθήκαμε. Άν όμως οι Έλληνες που ενδιαφέρονται για το συλλογικό συμφέρον είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου και μερικοί "αφελείς" θαυμαστές του, καλή ώρα όπως εγώ, τότε στην Ελλάδα δεν θα κατοικούν σε λίγο Έλληνες διότι ή θα καταστραφούν ή θα φύγουν. Μια ωραία λύση είναι να εξαναγκαστούν να γίνουν "ΕΛΛΗΝΕΣ" με ότι σήμαινε αυτό τις καλές εποχές των ΕΛΛΗΝΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου