Συνεννόηση - συναίνεση και συνέπεια

Όλα τα πολιτικά συστήματα και όλες οι διαφοροποιήσεις τους, όλα τα θρησκευτικά συτήματα και όλες οι διαφοροποιήσεις τους, όλα τα κοινωνικά συστήματα και όλες οι διαφοροποιήσεις τους, όλα τα οικονομικά συστήματα και όλες οι διαφοροποιήσεις τους, όλα τα εξουσιαστικά συστήματα και όλες οι διαφοροποιήσεις τους, έχουν υπάρξει για ένα και μόνο απλό λόγο. Ο άνθρωπος από τη φύση του αδυνατεί να συνεννοηθεί για το κάθε τι με το συνάνθρωπό του και επίσης αδυνατεί ακόμα κι αν πετύχει τη στοιχειώδη συννεννόηση, να είναι συνεπής με αυτή.Θα έλεγα μάλιστα ότι όσο πιό οικείος είναι ο άνθρωπος με κάποιον, τόσο πιό πολύ μεγαλώνει η αδυναμία του να συνεννοηθεί μαζί του και να δείξει την συνέπειά του. Αν οι άνθρωποι κατάφερναν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να συναινέσουν, δεν θα είχαν δημιουργήσει ένα χαοτικό συστημικό τέρας το οποίο τους εξαχρειώνει και τους κρατά σε διάσταση μεταξύ τους διαφοροποιώντας τους συνεχώς και εμποδίζοντάς τους να συνενοηθούν, άρα να συνεργαστούν  αρμονικά και να εξελιχθούν ωφελώντας ο ένας τον άλλο αντί να αντιτάσσουν ο ένας το συμφέρον του απέναντι στον άλλο. Έτσι η οικογένεια που είναι ο πυρήνας κάθε κοινωνίας έχει διαλυθεί, έχει εκλείψει η στοργή που θεμελιώνει την κοινή προσπάθεια για συνεννόηση. Το βιοψυχοκοινωνικό πρότυπο σήμερα επιτάσσει την ατομική εξέλιξη του ανθρώπου μέσα σε ένα σύστημα γεμάτο αντιφάσεις και παραλογισμό γεμάτο ιδεολογίες που έχουν παραχθεί για να εξυπηρετήσουν αντικρουόμενα συμέροντα. Στην πράξη όμως αποδεικνύεται ότι δεν είναι διαπλεκόμενα μόνο τα συμφέροντα αλλά και τα πεπρωμένα. Όμως αυτό το καταλαβαίνει κανείς όταν μεγαλώσει αρκετά και υποστεί τις συνέπειες από αυτή τη μάταιη αλληλεπίδραση με τους άλλους και την αλληλεξάρτηση του με αυτό το μάταιο σύστημα. Στο τέλος αισθάνεται ότι το σύστημα τον  έχει οδηγήσει να πετάξει τη ζωή του στα σκουπίδια. Ακόμα και  οι σαρκικές σχέσεις, όπως είναι σήμερα, αντί να αναβαθμίζουν τις ιδιότητες με τις οποίες πλάστηκε ο άνθρωπος κατ΄εικόνα και ομοίωση με το δημιουργό του, υποβαθμίζουν τις ιδιότητες αυτές και τις στρέφουν στο σώμα και την ύλη και όχι στο πνεύμα, διαιωνίζοντας το σημερινό χαοτικό σύστημα, εξυπηρετώντας ότι είναι φθαρτό και όχι ότι είναι αθάνατο, μέσα απο την αναπαραγωγή συμφεροντολογικών ιδεολογημάτων. Έτσι η ζωή κατατίθεται στο βωμό του Μαμωνά και υποβιβάζεται σε μη ζωή. Ποιά είναι λοιπόν η ευθύνη μας;