Άτρωτοι- Άρρηκτοι

Οι μορφωμένοι κατά κόσμον είναι επικίνδυνοι αν δεν είναι μορφωμένοι κατά Θεόν. Απ΄αυτούς θα προέλθουν όλα τα κακά. Τα δώρα και η χάρη του Πνεύματος είναι προυποθέσεις για πνευματική αναβάθμιση. Χιλάδες κύκλους κάνουμε για να κερδίσουμε τα δώρα αυτά σ΄ένα ανώτερο επίπεδο. Ο σκοπός της ύπαρξής μας σε αυτή τη ζωή είναι να αποκτήσουμε  το άγιο πνεύμα και να νικήσουμε τις ανθρωποκεντρικές οικτρές πλάνες, γι΄αυτό ακολουθούμε την μυστηριακή ζωή της κοινωνίας και της εξομολόγησης. Για μας η κατάρα είναι το πνευματικό αδιέξοδο. Η λογική μας δεν διατάζει την πίστη μας. Είμαστε πνευματικός συναγερμός. Νιώσαμε επί μακρόν κενότητα, απογοήτευση, κατάθλιψη, ανέλπιδα ζωή, ανασφάλεια, νάρκωση, νέκρωση. Μέχρι το έσχατο όριο του ανθρώπου. Μέχρι εκεί που φθάνει ο θάνατος. Μέσα εκεί άνθισαν οι καρποί του Πνεύματος. Τους είδαμε, τους αναγνωρίσαμε και πλέον νιώσαμε ένα ασίγαστο πόθο να τους μεγαλώσουμε και να τους προσφέρουμε. Νιώσαμε ότι μέσα σ΄αυτόν τον κήπο δεν ξέρουμε να καλλιεργήσουμε σωστά. Τρέξαμε, ρωτήσαμε και ξαναρωτήσαμε τι και πως πρέπει να κάνουμε , μέσα στους επίγειους θεσμούς αυτής της ζωής, και εισπράξαμε μόνο ψέμα, κακοήθεια, εγωϊσμό, προσβολή, ιδιοτέλεια.  Χάσαμε πολύ χρόνο και κουραστήκαμε απίστευτα πολύ. Χάσαμε μονοπάτια, χαθήκαμε στις μεταπτώσεις μας, χάσαμε τον εαυτό μας.  Μέχρι που είδαμε ότι απουσίαζε ο Χριστός. Θελήσαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να συνεργαστούμε μαζί του και βρήκαμε την τέλεια συμπαράσταση. Βρήκαμε την οδό, την αλήθεια και τη ζωή. Νικήσαμε πολλές δυσκολίες, περιπέτειες, πειρασμούς. Περάσαμε δοκιμασίες και όταν ζητούσαμε βοήθεια από άλλους ήταν σαν να φωνάζαμε στην έρημο. Η θεία βοή όμως ήταν παρούσα και ποτέ δεν μας εγκατέλειψε. Νικήσαμε την άκρατη δυστυχία που έχει κατακυριεύσει τον κόσμο. Γίναμε γνήσιοι. Μια θεία φώτιση μας έστρεψε προς τα πίσω στο χρόνο. Επισκεφθήκαμε τις παραδόσεις της πατρίδας μας και πάμε τόσο  πίσω μέχρι τότε που υπάρχει. Και βλέπουμε την άρρηκτη ομορφιά της, τον αμύθητο πλούτο της που μας κάνει περιούσιους.Ακόμα και την ορθοδοξία μας βλέπουμε στις εκκλησίες μας. Έχουν δίκαιο. Κυρήττουν ότι η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας. Βλέπουμε την ταπεινότητα της χώρας μας σαν κειμήλιο της οικουμένης. Δεν χρειάζεται να προοδεύσουμε κατά κόσμον άλλο. Χρειάζεται να ανακαλύψουμε τι πρεσβεύουμε στο διάβα των αιώνων. Γινόμαστε κάθε μέρα και πιό ολοκληρωμένοι αλλά και πιό ολοκληρωτικοί σ΄αυτή την μικρή βασιλεία που βρίσκεται μέσα μας. Ο κήπος μας δεν μπορεί πλέον να αναστείλει την Παντοδυναμία του Δημιουργού. Παραδοθήκαμε ακούσια και εκούσια σ΄αυτόν γιατί γευθήκαμε την ομορφιά του και γινόμαστε μέρα με τη μέρα απλήγωτοι, αλάβωτοι, σώοι, άθικτοι. Και γινόμαστε ώρα με την ώρα αρχέτυποι και αρραγείς και  αδιάσπαστοι.