Η θεώρηση δεν είναι μία. Οι θεωρήσεις είναι άπειρες. Διότι ο Δημιουργός είναι 'Απειρος. Όλες οι θεωρήσεις όσο αποκλίνουσες και να είναι μεταξύ τους,σε πολύ υψηλό επίπεδο καταλήγουν στο Ένα. Στο Απόλυτο, στο Άχρονο, στο Άπειρο, στο Αέναο, στο Άφθαρτο. Εκεί συγκλίνουν όλες. Μοιάζει με γαϊτανάκι που ο καθένας κρατά μια κορδέλα και καθώς μας περιστρέφει, οι κεντρομόλες δυνάμεις, μας ωθούν να ανεβούμε όσο πιό ψηλά μπορούμε πάνω στην δική μας κορδέλα. Στο πολύ υψηλό επίπεδο βλέπουμε όλοι το ίδιο σημείο, από το οποίο εκπορεύονται τα πάντα. Με συσσωρευμένη τη μνήμη μας που είναι η μοναδική μας ουσία, επιστρέφουμε στο 'Ενα, την διασκευασμένη ύπαρξή μας. Καθώς ανεβαίνουμε, ο καθένας χωριστά και μόνος του, γνωρίζει το ύψος του και βλέπει την απόστασή του από την τελειότητα του Ενός. Σε κάθε σημείο που κινούμαστε πάνω στην κορδέλα, έχουμε διαφορετική επίγνωση του θείου και ασχημάτιστη εντύπωση για το Ένα. Είμαστε μία από τις άπειρες εκφάνσεις του Ενός, με διαφορετική επίγνωση του Ενός και γι αυτό είμαστε όλοι ασύμπτωτοι. Μόνο στα ύψη τα πνευματικά μπορούμε να συμπίπτουμε. Όμως όλα αυτά ίσχυαν όσο υπήρχαν ακόμα γαϊτανάκια. Τώρα όλο το άπειρο είναι μπροστά μας. Μέσα στο σπίτι μας, μέσα στην εφημερίδα μας ,μέσα στο δρόμο μας, μέσα στην δουλειά μας, μέσα στην ΤV, μέσα στο Ιντερνετ....... Και αυτό το άπειρο που μας περικυκλώνει, μας έχει τρελλάνει, διότι μας έχει αναγκάσει να είμαστε θεατές.Όλο το πνεύμα με τις διαβαθμίσεις του μας καταπιέζει αφόρητα να το λάβουμε. και να το επεξεργαστούμε Βρισκόμαστε λοιπόν σε βαθειά πνευματική κρίση. Αλλά κανένας δεν είναι σε θέση να λάβει και να επεξεργαστεί όλο το πνεύμα. Και αυτό οδηγεί σε άπειρες άλλες κρίσεις. Ας όψεται ο Αριστοτέλης!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου