Άτρωτοι- Άρρηκτοι

Οι μορφωμένοι κατά κόσμον είναι επικίνδυνοι αν δεν είναι μορφωμένοι κατά Θεόν. Απ΄αυτούς θα προέλθουν όλα τα κακά. Τα δώρα και η χάρη του Πνεύματος είναι προυποθέσεις για πνευματική αναβάθμιση. Χιλάδες κύκλους κάνουμε για να κερδίσουμε τα δώρα αυτά σ΄ένα ανώτερο επίπεδο. Ο σκοπός της ύπαρξής μας σε αυτή τη ζωή είναι να αποκτήσουμε  το άγιο πνεύμα και να νικήσουμε τις ανθρωποκεντρικές οικτρές πλάνες, γι΄αυτό ακολουθούμε την μυστηριακή ζωή της κοινωνίας και της εξομολόγησης. Για μας η κατάρα είναι το πνευματικό αδιέξοδο. Η λογική μας δεν διατάζει την πίστη μας. Είμαστε πνευματικός συναγερμός. Νιώσαμε επί μακρόν κενότητα, απογοήτευση, κατάθλιψη, ανέλπιδα ζωή, ανασφάλεια, νάρκωση, νέκρωση. Μέχρι το έσχατο όριο του ανθρώπου. Μέχρι εκεί που φθάνει ο θάνατος. Μέσα εκεί άνθισαν οι καρποί του Πνεύματος. Τους είδαμε, τους αναγνωρίσαμε και πλέον νιώσαμε ένα ασίγαστο πόθο να τους μεγαλώσουμε και να τους προσφέρουμε. Νιώσαμε ότι μέσα σ΄αυτόν τον κήπο δεν ξέρουμε να καλλιεργήσουμε σωστά. Τρέξαμε, ρωτήσαμε και ξαναρωτήσαμε τι και πως πρέπει να κάνουμε , μέσα στους επίγειους θεσμούς αυτής της ζωής, και εισπράξαμε μόνο ψέμα, κακοήθεια, εγωϊσμό, προσβολή, ιδιοτέλεια.  Χάσαμε πολύ χρόνο και κουραστήκαμε απίστευτα πολύ. Χάσαμε μονοπάτια, χαθήκαμε στις μεταπτώσεις μας, χάσαμε τον εαυτό μας.  Μέχρι που είδαμε ότι απουσίαζε ο Χριστός. Θελήσαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να συνεργαστούμε μαζί του και βρήκαμε την τέλεια συμπαράσταση. Βρήκαμε την οδό, την αλήθεια και τη ζωή. Νικήσαμε πολλές δυσκολίες, περιπέτειες, πειρασμούς. Περάσαμε δοκιμασίες και όταν ζητούσαμε βοήθεια από άλλους ήταν σαν να φωνάζαμε στην έρημο. Η θεία βοή όμως ήταν παρούσα και ποτέ δεν μας εγκατέλειψε. Νικήσαμε την άκρατη δυστυχία που έχει κατακυριεύσει τον κόσμο. Γίναμε γνήσιοι. Μια θεία φώτιση μας έστρεψε προς τα πίσω στο χρόνο. Επισκεφθήκαμε τις παραδόσεις της πατρίδας μας και πάμε τόσο  πίσω μέχρι τότε που υπάρχει. Και βλέπουμε την άρρηκτη ομορφιά της, τον αμύθητο πλούτο της που μας κάνει περιούσιους.Ακόμα και την ορθοδοξία μας βλέπουμε στις εκκλησίες μας. Έχουν δίκαιο. Κυρήττουν ότι η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας. Βλέπουμε την ταπεινότητα της χώρας μας σαν κειμήλιο της οικουμένης. Δεν χρειάζεται να προοδεύσουμε κατά κόσμον άλλο. Χρειάζεται να ανακαλύψουμε τι πρεσβεύουμε στο διάβα των αιώνων. Γινόμαστε κάθε μέρα και πιό ολοκληρωμένοι αλλά και πιό ολοκληρωτικοί σ΄αυτή την μικρή βασιλεία που βρίσκεται μέσα μας. Ο κήπος μας δεν μπορεί πλέον να αναστείλει την Παντοδυναμία του Δημιουργού. Παραδοθήκαμε ακούσια και εκούσια σ΄αυτόν γιατί γευθήκαμε την ομορφιά του και γινόμαστε μέρα με τη μέρα απλήγωτοι, αλάβωτοι, σώοι, άθικτοι. Και γινόμαστε ώρα με την ώρα αρχέτυποι και αρραγείς και  αδιάσπαστοι.

Ιδιότητες

Οι καρποί του Πνεύματος είναι ιδιότητες. Είναι να αισθανόμαστε ένα ειλικρινές και ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τους άλλους, να αισθανόμαστε συμπάθεια, στοργή, συμπόνοια, τρυφερότητα, αγάπη, να έχουμε έντονο ενδιαφέρον, επιθυμία και θέληση για κάτι, να  αισθανόμαστε ευχαρίστηση, ικανοποίηση, χαρά, να δεχόμαστε και να ανταποδίδουμε, να προσπαθούμε  να γίνουμε αποδεχτοί και αξιόπιστοι, να έχουμε σεβασμό και εκτίμηση σ΄αυτό που αξιολογούμε, να κερδίζουμε τη φιλία των άλλων, να έχουμε πάθος για αφοσίωση και προσήλωση σε αξίες, να είμαστε ανεκτικοί και καρτερικοί στα λάθη και  τις αδυναμίες των άλλων, ανεξίκακοι, αμνησίκακοι, να συγχωρούμε, να είμαστε ήπιοι στις εκδηλώσεις μας από εσωτερική ηρεμία και ευγένεια, να είμαστε γεμάτοι από καλοσύνη και αθωότητα,  να έχουμε ολιγάρκεια και κυριαρχία στις επιθυμίες και τα πάθη, να είμαστε εγκρατείς, να εμπλουτίζουμε το προσωπικό μας σύστημα αρχών, ιδεών, αξιών, θεωριών μας και να το πιστεύουμε, να ακολουθούμε το πνεύμα, να ασπαζόμαστε τις ιδιότητες του πνεύματος, να αγωνιζόμαστε να ελευθερώσουμε το πνεύμα μας από τα είδωλα, την εχθρότητα, τη φιλονικεία, τη ζήλεια, τη διχόνοια, την ασωτία, το θυμό, την αίρεση, την ακαθαρσία, την πορνεία, τη ραδιουργία, το φθόνο, το φόνο, τη μέθη, την ακολασία, τη μαγεία, τη μοιχεία, να έχουμε πίστη ότι μέσα στην ανθρώπινη αναζήτηση και έρευνα κρύβεται η θεία αποκάλυψη, να έχουμε συνειδητή αποδοχή της ύπαρξης του Θεού, να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, να μην είμαστε κακοήθεις και  φαύλοι, να είμαστε ηθικοί, έντιμοι, ακέραιοι, συνειδητοί, δίκαιοι, ενάρετοι με αγαθό χαρακτήρα, να αποκτούμε ωφέλιμες γνώσεις, να είμαστε ειρηνικοί, να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά  τις αντιμαχόμενες συγκρουσιακές πλευρές του χαρακτήρα μας. Αυτή είναι η χάρη του Πνεύματος.

Σκέψεις....

Tίποτα δεν είναι από τη φύση του κακό. Το κακό είναι η απουσία του αγαθού.Ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό. Δημιούργησε το αγαθό και το τέλειο. Ο άνθρωπος αρνήθηκε την κοινωνία της συνεργασίας μαζί του και έγινε έκπτωτος. Κριτήριο του πνευματικού ανθρώπου είναιι,ότι τους βλέπει όλους αγαθούς, καλούς, καθαρούς. Και αν του αποδείξουν ακόμα ότι δεν είναι έτσι,τότε μπορεί να τους καταλάβει διότι βλέπει την αιχμαλωσία στα πάθη τους, βλέπει την άγνοιά τους, βλέπει την αγνωσία του Θεού πάνω τους, βλέπει την αδυναμία τους, βλέπει τα λάθη τους και τους συγχωρεί και προσπαθεί να τους βοηθήσει. Λυπάται και θλίβεται. Όποιος όμως βλέπει τους πάντες πονηρούς και ύπουλους και υποκριτές και κουτούς, αυτός πραγματικά πάσχει από πνευματική αρρώστια. Χρειαζόμαστε παιδική καρδιά και νου λογικό. Αυτά τα δύο πρέπει να παντρέψουμε μέσα μας. Να είναι η νύφη η καρδιά και ο γαμπρός ο νους. Είναι σίγουρο ότι δεν θα γίνουμε θύματα με καθαρή, αγαθή και απλή καρδιά διότι μόνο μια τέτοια καρδιά επιτρέπει στο νού να κάνει λογικά βήματα. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια είναι ο συνδιασμός της απλότητας στην καρδιά και της εξυπνάδας στο νού. Το αιώνιο συμφέρον μας είναι η πρόσληψη της λογικής του Θεού. Εδώ όμως γεννιέται ένα μεγάλο ερώτημα το οποίο με βασανίζει. Κοσμικό φρόνιμα ή φρόνιμα Θεού; Γιατί αυτά τα δύο φρονίματα δεν συνδιάζονται. Δεν μπορεί το πρωϊ να είσαι πνευματικό όν και το μεσημέρι να διασκεδάζεις στον καρνάβαλο των απόκρεων. Ερευνώντας τις ανησυχίες μου, τα ερωτηματικά μου και τις αμφιβολίες μου ανακαλύπτω πως έχουν κατασκευαστεί πολλά δόγματα που έχουν εγκλωβίσει τη σκέψη των ανθρώπων. Το κακό δόγμα όμως γεννά κακό ήθος και το κακό ήθος επίσης γεννά κακό δόγμα. Και ποιός θα μου πεί το σωστό; Πρέπει να κοσκινίζω συνέχεια τα όσα ακούω και βλέπω. Μέσα στους ανθρώπους ανακάλυψα πόσο εύκολο είναι να τους πολώσεις σε ακραίες θέσεις. Με τη μαιευτική μέθοδο και τον διάλογο μπορείς να θεραπεύσεις το πνεύμα ίσως και την ψυχή. Βλέπεις όμως έχουμε περιορισμένες δυνάμεις, γνώσεις και αντιλήψεις. Πάντως ο Θεός μας αποκαλύπτει το θέλημά του και ενώ είμαστε πνευματικά νήπια, μας οδηγεί, μας ελευθερώνει, μας ζωοποιεί με τη δύναμη της αυτομεμψίας.

Διάκριση

Ο Χριστός κατηγορήθηκε σαν πλάνος και αιρετικός από τους Εβραίους της εποχής του. Όμως αυτό το οποίο δίδαξε είναι η αφύπνιση της συνείδησης, η μάχη για την τήρηση της συνείδησης αυτής που φτιάχνει τον ενάρετο άνθρωπο και ο ενάρετος άνθρωπος με τη δύναμη της διάκρισης θεώνεται.  Μια καθαρή καρδιά αισθάνεται το Θεό. Μετέχει  στην κοινωνία του πνεύματος του Θεού. Γινεται αγωγός της θείας έμπνευσης.Η δύναμη της διάκρισης διακρίνει τα έργα του καλού από τα έργα της έλλειψης του καλού, διότι τα έργα της έλλειψης του καλού δημιουργούνται από μικρότερες δυνάμεις από τις πνευματικές δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούν να μιμηθούν τις πνευματικές δυνάμεις. Τα έργα τους όμως δεν έχουν ισχύ και διάρκεια επι μακρόν. Εξαχρειώνονται και εξαφανίζονται κάποια στιγμή. Δεν είναι Αιώνια. Τις  μικρότερες δυνάμεις τις συσπειρώνει η αμφισβήτηση της δύναμης του δημιουργού στην προσπάθεια εξομοίωσης τους με αυτόν. Στο χώρο του πνεύματος του Θεού οδεύει ο άνθρωπος με την κατά φύση κατάστασή του.Η συνείδησή μας μας βάζει στον πνευματικό δρόμο. Σαν δημιουργήματα του Θεού δεν είμαστε computer. Έχουμε ελεύθερη βούληση και επομένως έχουμε την ελευθερία να αμφισβητήσουμε το Θεό. Ο Χριστός αρνήθηκε κάθε συμμαχία με τα γεγονότα του κόσμου και κήρυξε την Αγάπη. Αγαπάμε τον άλλο σημαίνει  αδειάζουμε τον  πνευματικό εαυτό μας, παραδίδουμε το πνεύμα μας ,στον άλλο  ή στους άλλους, χωρίς να θελήσουμε τίποτα. Ο Χριστός μας ελευθέρωσε από όλα τα δεσμά. Η λέξη δεσμός θυμίζει δεσμά, αλυσίδες, φυλακισμένους, υπόδικους, αιχμάλωτους. Ο Χριστός μέσα στην ταπεινότητα και την αφάνειά του, νίκησε όντας άοπλος και άσημος, όλους τους ένοπλους και δοξασμένους.

Το ασύμπτωτο

Η θεώρηση δεν είναι μία. Οι θεωρήσεις είναι άπειρες. Διότι ο Δημιουργός είναι 'Απειρος. Όλες οι θεωρήσεις όσο αποκλίνουσες και να είναι μεταξύ τους,σε πολύ υψηλό επίπεδο καταλήγουν στο Ένα. Στο Απόλυτο, στο Άχρονο, στο Άπειρο, στο Αέναο, στο Άφθαρτο. Εκεί συγκλίνουν όλες. Μοιάζει με γαϊτανάκι που ο καθένας κρατά μια κορδέλα και καθώς μας περιστρέφει, οι κεντρομόλες δυνάμεις, μας ωθούν να  ανεβούμε όσο πιό ψηλά μπορούμε  πάνω στην δική μας κορδέλα. Στο πολύ υψηλό επίπεδο βλέπουμε όλοι το ίδιο σημείο, από το οποίο εκπορεύονται τα πάντα. Με συσσωρευμένη τη μνήμη μας που είναι η μοναδική μας ουσία, επιστρέφουμε στο 'Ενα, την  διασκευασμένη ύπαρξή μας. Καθώς ανεβαίνουμε, ο καθένας χωριστά και μόνος του, γνωρίζει το ύψος του και βλέπει την απόστασή του από την τελειότητα του Ενός. Σε κάθε σημείο που κινούμαστε πάνω στην κορδέλα, έχουμε διαφορετική επίγνωση του θείου και ασχημάτιστη εντύπωση για το Ένα. Είμαστε μία από τις άπειρες εκφάνσεις του Ενός, με διαφορετική επίγνωση του Ενός και γι αυτό είμαστε όλοι ασύμπτωτοι. Μόνο στα ύψη τα πνευματικά μπορούμε να συμπίπτουμε. Όμως όλα αυτά ίσχυαν όσο υπήρχαν ακόμα γαϊτανάκια. Τώρα όλο το άπειρο είναι μπροστά μας. Μέσα στο σπίτι μας, μέσα στην εφημερίδα  μας ,μέσα στο δρόμο μας, μέσα στην δουλειά  μας, μέσα στην ΤV,  μέσα στο Ιντερνετ....... Και αυτό το άπειρο που μας περικυκλώνει, μας έχει τρελλάνει, διότι μας έχει αναγκάσει να είμαστε θεατές.Όλο το πνεύμα με τις διαβαθμίσεις του μας καταπιέζει αφόρητα να το λάβουμε. και να το  επεξεργαστούμε Βρισκόμαστε λοιπόν σε  βαθειά πνευματική κρίση. Αλλά κανένας δεν είναι σε θέση να λάβει και να επεξεργαστεί όλο το πνεύμα. Και αυτό οδηγεί σε άπειρες άλλες κρίσεις. Ας όψεται ο Αριστοτέλης!!!!

Θεώρηση

Η συνεχή θεώρηση οδηγεί στην θέωση.Σήμερα ο άνθρωπος λατρεύει την κτίση αντί να λατρεύει το δημιουργό της.Μόνο η συνεχή θεώρηση του δημιουργού μπορεί να μας κάνει να επιστρέψουμε στο δημιουργό μας. Η επιστροφή είναι δύσκολη και ο καθένας πρέπει να βηματίσει προς αυτή την επιστροφή με το δικό του ατομικό τρόπο.Οι πραγματικές ερωτικές σχέσεις είναι οι πνευματικές σχέσεις. Στο δρόμο προς την πνευματική εμπειρία, οι εμπειρίες είναι ο κοινός τόπος όλων όσων το επιχείρησαν δηλαδή Οι βιωματικές εμπειρίες είναι κοινές για όλους. Στις κακές μας συνήθειες που μας νίκησαν υποδουλωθήκαμε και αυτές γέννησαν πάθη. Μην έχοντας πνευματική παιδεία τα πάθη μας οδήγησαν σε μεγαλύτερη πτώση. Ήμαστε σύνθετοι με πολλές αλλοιώσεις. Άλλα λέμε, άλλα εννοούμε, άλλα κάνουμε, άλλα λογαριάζουμε. Τα πάθη μας έχουν κατακυριεύσει το νού μας, και έχουμε υποταχθεί, τα κυρίαρχα πάθη μας έχουν συντρίψει την προσωπικότητα μας, μας έχουν δεσμεύσει σε θανατηφόρο σκοτάδι.