Εργασία-παραγωγικότητα- Αναπηρία-Αμοιβή και Ζωή

Τώρα οι Έλληνες κινούνται μέσα σε ένα δίπολο. Η μιά άκρη είναι ότι όποιος δεν παράγει δεν αμοίβεται. Η άλλη άκρη είναι ότι η ζωή επενδύει σε εμάς όταν είμαστε παιδιά και νέοι για να παράγουμε.Το συμπέρασμα αυτής της άποψης είναι ότι ζούμε για να παράγουμε. Αυτό όμως, έχει σαν προυπόθεση να ζήσουμε. Γιατί άν δεν ζήσουμε, πως θα παράγουμε??? Αυτός δε που είναι ανάπηρος δεν έχει καμμιά δυνατότητα να ζήσει εκτός από την κατανάλωση που θα κάνει σε φαγητό, νερό, οδοντόκρεμμα και σαπούνι,.ηλεκτρικό ρεύμα, ρούχα και τηλέφωνο και  γιατρό. Πως μπορεί ένας ανάπηρος να παράγει??? Αφού όμως δεν παράγει, δεν πρέπει να του επιτρέψουμε να ζήσει ??? έτσι χλιαρά όπως μπορεί να ζήσει??? Ο ανάπηρος δεν είναι  μόνο ο εκ γενετής ανάπηρος, αλλά και κάθε υγιής και δημιουργικός άνθρωπος που είχε την ατυχία στη ζωή να προστεθεί στη λίστα των αναπήρων. Ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να είναι σε όλη του τη ζωή παραγωγικός. Μετά τα 65 γίνεται βάρος. Δεν αντέχει άλλο να εργαστεί και να παράγει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να του δείξουμε την έξοδο από τη ζωή??? 'Οχι, σε καμμία περίπτωση!!! Η πολιτεία μας πρέπει να έχει κοινωνικό πρόσωπο. Πρέπει να επιτρέπει στον άνθρωπο κατ΄αρχήν να ζήσει, διότι δεν είναι αυτός υπεύθυνος που ήρθε στη ζωή και υπάρχουν εκατομμύρια βιολογικά προβλήματα που εξαρτούν την ποιότητα της ζωής. Από την άλλη αυτός που έχει την δυνατότητα να ζήσει πολλά πράγματα, έχει και την ικανότητα να προσφέρει περισσότερο και αυτό του επιβάλλεται κατ΄αρχήν από τον ίδιο του τον εαυτό. Επίσης οι αμοιβές του πρέπει να είναι τέτοιες που να του εξασφαλίζουν τη δυνατότητα να ζήσει πολλά πράγματα, για να διασφαλιστεί η ικανότητά του να προσφέρει περισσότερο.Επομένως θα πρέπει να  γίνει μια αξιολόγηση των δυνατοτήτων του ανθρώπου να παράγει και της ικανοποίησης αναγκών που απαιτεί να καλύψει στη ζωή, με σκοπό να ζήσει την κλίμακα εμπειριών που θέλει στη ζωή του. Εκείνο που λείπει στην αξιολόγηση είναι οι κλιμακούμενες αξίες και εμπειρίες ζωής. Αυτές έχουν μεγάλο κόστος ζωής και οικονομίας. Π.χ το να θέλει κάποιος να γίνει πολύτεκνος, το να θέλει κάποιος να ταξιδεύσει σε όλο τον κόσμο, ή το να θέλει κάποιος να ανέλθει πολύ ψηλά στην εξουσία, δεν πρέπει να χαρίζονται κληρονομικά, αλλά να κατακτούνται με προσπάθεια του ατόμου προς αυτή την κατεύθυνση, με το κριτήριο της παραγωγικής του προσφοράς ή της κοινωνικής του προσφοράς. Θεσπίζουμε λοιπόν δύο παραμέτρους. Η μια παράμετρος αφορά τους αναπήρους που τους δίνουμε ένα αξιοπρεπές κοινωνικό επίδομα για να ζήσουν χωρίς να επιβαρύνουν και να καταπιέζουν τη ζωή των διπλανών τους. Και θεσπίζουμε μια κλίμακα αξιών ζωής που κατακτώνται με την φιλότιμη προσπάθεια του ανθρώπου και την απόδειξη ότι τις αξίζει, οπότε απελευθερώνει τις υγιείς δυνάμεις του για να τις κατακτήσει και να τις απολαύσει. Στην πραγματικότητα η εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου είναι πάρα πολύ δύσκολη στην εφαρμογή της. Π.χ στο Δημόσιο δεν εφαρμόζεται η ανταμοιβή με την προσπάθεια. Όσο πολύ ή όσο λίγο προσπαθήσεις η αμοιβή σου θα είναι ίδια. Η απάντηση σε αυτό το θέμα είναι η κατάργηση του Δημοσίου, σαν σταθερή εξασφαλισμένη αξία  βρέξει, χιονίσει. Από την άλλη εκείνο που πρέπει να καταδικάσει η ελληνική κοινωνία είναι τον πολιτικό που είναι πολιτικός επειδή είναι από γενιά πολιτικών, τον πολύτεκνο που είναι πολύτεκνος επειδή ξέρει ότι θα εισπράξει μεγαλύτερα κοινωνικά επιδόματα σαν πολύτεκνος, την ανύπανδρη και άεργη κόρη συνταξιούχου στρατιωτικού, που έμεινε ανύπανδρη και άεργη για να εισπράξει την 2000 Ευρώ σύνταξη του πατέρα της εφ΄όρου ζωής χωρίς να προσφέρει τίποτα. Αυτά είναι εξαμβλώματα που αλλοιώνουν τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας και αποτελούν αγκάθια στην ψυχολογία κάθε υγιούς σκεπτόμενου και δημιουργικού ανθρώπου και κακά παραδείγματα προς μίμηση.

Χώρες-Τράπεζες

'Οταν δανείζεις την Γερμανία, δηλαδή, όταν αγοράζεις το χρέος της, αυτή θα πάρει τα χρήματα για ορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς τόκο, διότι θεωρείται ασφαλής και αξιόπιστη τράπεζα. Όταν δανείζεις την Ελβετία θα έχεις αρνητικό τόκο, διότι θεωρείται ακόμα πιό ασφαλής και αξιόπιστη τράπεζα. Στη συνέχεια με τα χρήματα που τις δανείζεις εσύ, αυτές θα δανείσουν την Ελλάδα με ένα βαρβάτο επιτόκιο.Και η  Τράπεζα-Ελλάδα θα μετακυλήσει το επιτόκιο αυτό στους δανειζόμενους από αυτή. Έτσι οι δανειζόμενοι πολίτες θα αγοράζουν το χρήμα που τους χρειάζεται πολύ ακριβά. Το επενδυτικό τους προφίλ είναι "θύματα". Ανάμεσα στα "θύματα", τους αποταμιευτές, τους αμυντικούς επενδυτές και τους επιθετικούς επενδυτές δεν έχουν μπει όρια. Έτσι ένα θύμα θα κληθεί να ενστερνιστεί τις οφειλές του, που θα αναδιαρθώνονται πάντα εις βάρος του  και ένας επιθετικός επενδυτής θα τζογάρει τις καταθέσεις του στην διάλυση της Ευρωζώνης και του Ευρώ με σκοπό να τις υπερδιπλασιάσει. Που είναι οι κανόνες ασφαλείας και η απαγόρευση του αθέμιτου ανταγωνισμού??? Πώς να αντιμετωπίσει κανείς τις Χώρες-Τράπεζες??? Όταν εισρέει στην Ελλάδα το δάνειο από τις χώρες της Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ, καταλήγει στις Ελληνικές τράπεζες. Γιατί δεν μας λένε λοιπόν οι Τράπεζες που πήγε και με τι αναλογία αυτό το δάνειο που έχει χρεωθεί η χώρα μας προ πολλού και συνεχίζει να χρεώνεται???  Η κρίση είναι προιόν της ιδέας δανειζόμενος-δανειστής και της κατάντιας οι Χώρες να είναι Τράπεζες. Η κρίση αυτή θα υπάρχει πάντα, διότι στηρίχθηκε σε ένα θεμελιακό λάθος το οποίο διαιωνίζεται εις βάρος όλων. Η κρίση αυτή όσο περνά ο χρόνος θα έχει και μεγαλύτερα δόντια. Η κρίση αυτή θα υπάρχει μέχρι τη συντέλεια!!! Η κρίση αυτή φέρνει όλο το παρελθόν και όλο το μέλλον στο παρόν.Διότι το ριζικό λάθος έγινε στο παρελθόν και ο άνθρωπος για να βρεί λύσεις, υποθήκευσε τραγικά το μέλλον. Πως θα αντέξει όμως να ζήσει στον παρόντα χρόνο με όλο το παρελθόν και όλο το μέλλον μαζί??? Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.............

H κατάκτηση της Ευρώπης

Θυμάμαι και αναπολώ την έκθεση της πέμπτης δημοτικού με θέμα την αποταμίευση. Τότε η βασική ιδέα ήταν ότι "μάζευε και ας είναι και ρώγες", "φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι", η "ιστορία του μέρμηγκα και του τζίτζικα". Η ιδέα ήταν ότι η συγκρατημένη διάθεση όσον αφορά τη σπατάλη στα οικονομικά χωρίς όμως να λείπει κάτι γέμιζε αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον τον κόσμο. Του εξασφάλιζε την δυνατότητα όποτε χρειαστεί χρήμα να είναι ανεξάρτητος και αυτάρκης και να εξυπηρετεί τις υποχρεώσεις του μόνος του και καλή οικογένεια ήταν η δημιουργική οικογένειεα που στηριζόταν στην εργατικότητά της και τις οικονομίες της.Τότε ήταν που η πλειοψηφία των Ελλήνων πίστεψε σ΄αυτή την ιδέα. Σε μιά εποχή με χαμηλούς μισθούς, αλλά και χαμηλό κόστος ζωής, χαμηλή ανάπτυξη, αλλά και χαμηλή ανταγωνιστικότα, χαμηλή παραγωγικότητα αλλά και χαμηλή ψυχοπάθεια. Οι 'Ελληνες είχαν την αγορά τους. Μια μικρή αγορά με ανάγκες πολλές αλλά μικρές σε μέγεθος σύμφωνα με τον πληθυσμό.Τα πράγματα κύλησαν για ένα διάστημα καλά. Θυμάμαι τα τραπέζια στα σπίτια των συγγενών και φίλων που δεν έλειπε απολύτως  τίποτα. Θυμάμαι ότι με ένα πάγιο στον ΟΤΕ μιλούσες με τις ώρες.Θυμάμαι τους μικροεπαγγελματίες να έχουν λόγο ύπαρξης στην αγορά. Το μανάβικο, το παντοπωλείο, ο ράφτης και τόσους άλλους. Πως γίναμε έτσι; Για μένα φταίει η νοοτροπία του 'Ελληνα που βεβαιώς και αντιμετώπιζε και τότε κάποια προβλήματα λόγω έλλειψης οργάνωσης και συντονισμού και ελέγχου στο εθνικό επίπεδο αλλά πριν καλά καλά τα συλλάβει τα προβλήματα αυτά και τα αποκαταστήσει του πέταξαν την ιδέα να διευρύνει την αγορά και να κερδοσκοπήσει απευθυνόμενος σε μεγαλύτερες αγορές.Τσίμπησε στην ιδέα, διότι η ιδέα περιείχε υποσχέσεις για υψηλή κατανάλωση και καλοπέραση και φρούδες επλίδες για μεγαλεπίβολα σχέδια και επιτυχίες. Του επέβαλαν τη συμμετοχή του στην διευρυμένη αγορά με την καθιέρωση προτύπων που φάνταζαν ιδανικά στα μάτια του. Όμως δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο διότι δεν κατείχε τα μυστικά ούτε της δικής του αγοράς. Με την εντατικοποίηση της ιδέας της κατάκτησης μιας διευρυμένης αγοράς άρχισαν τα παρατράγουδα της εντατικοποίησης της παραγωγής, της σκληρής ανταγωνιστικότητας, της διαφοροποίησης του μισθού, της εντατικής ανάπτυξης και της εντατικής τρέλλας. Ο συντηρητικός κόσμος του Έλληνα που ήταν και καταπιεσμένος από την εποχή της τουρκοκρατίας  και μαθημένος στο μπαξίσι και τις πελατειακές σχέσεις και της έλλειψης τεχνικής παιδείας, διαλύθηκε, αποσυντέθηκε στα εξ΄ων συνετέθειν. Κάποιοι μονομανείς συγκρότησαν μονοπώλια αλλά και αυτών τα ίχνη χάθηκαν. Κάθε ματαιόδοξος Έλληνας που πίστεψε στα πρότυπα που του πλάσσαρε η διευρυμένη αγορά, ήταν ένας διάττων αστέρας για ένα μικρό διάστημα  και πρόβατο επί σφαγής στο μεγάλο θυσιστήριο του βωμού του Μολώχ που πρέσβευε η διευρυμένη αγορά. Και το παιχνίδι αυτό δεν τελείωσε ποτέ από τότε. Η αγορά διευρύνθηκε κι άλλο, κι άλλο και το 1980 έγινε Ε.Ε και παγκόσμια αγορά. Και το θυσιαστήριο μεγάλωσε κι άλλο κι έγινε κάθε σημείο της Ε.Ε και κάθε σημείο της παγκοσμιότητας θυσιαστήριο στο βωμό του Μολώχ. Η αποταμίευση που γνώριζε ο καημένος ο Έλληνας, έγινε τζόγος με στοιχήματα  δισεκκατομυρίων ευρώ ή δολλαρίων στο βωμό του Μολώχ, που τον βάπτισαν χρηματιστήριο. Και η ιστορία αυτή δεν έχει τέλος, ή μάλλον μόνο ένα τέλος έχει. Θα μπορούσε να το μάθει κανείς στις ταινίες θρίλερ με βρυκόλακες. Η παγκοσμιοποιημένη αγορά σε κάνει από αγνό άνθρωπο βαμπίρ. Σε μαθαίνει να πίνεις αίμα και είσαι αναγκασμένος να το μάθεις για να επιβιώσεις. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει δρόμος επιστροφής. Υπό αυτή την έννοια δεν θα βγούμε ποτέ από το ευρώ και την ευρωζώνη παρά μόνο για να πάμε σε μεγαλύτερη αγορά. Ίσως αυτή του κοσμοδιαστήματος. Στον αντίποδα βλέπω τη συντέλεια του κόσμου. Διότι με τι θα τρέφονται οι βρυκόλακες, όταν όλοι θα είναι βρυκόλακες!!! Ενός κακού ελθόντος μύρια έπονται!!! Το λάθος έγινε στην αρχή!!! Τότε που όλοι πίστεψαν στην αποταμίευση. Τότε που έπρεπε να καθιερώσουν μια κοινωνία αυτάρκη χωρίς αποταμίευση και επένδυση. Χωρίς δηλαδή να δανείζεις και να δανείζεσαι.Τα παράγωγα του χρήματος είναι τα εξελικτικά στάδια του βαμπιρισμού. Το μόνο που κατακτήσαμε κατακτώντας την Ευρώπη είναι η κατάκτηση της μη αλληλεγγύης μας προς κάθε τι έμβιο κυκλοφορεί δίπλα μας για να μην πω ο αλληλοσπαραγμός. Οι Έλληνες δεν έχουν φτάσει ακόμα αυτό το επίπεδο, αλλά θα πιεστούν πολύ να το κατακτήσουν.

Προυποθέσεις αλλαγής συστήματος

1) Εξασφάλιση Ειρήνης.

2) Το ίδιο εισόδημα για όλους τους κατοίκους της γης.

3) Ελεύθερη επιλογή του ατόμου στο επάγγελμα ακολουθώντας ότι το εκφράζει και ότι αγαπά.

Οι καλύτεροι ιατροί του κόσμου είναι στην Κούβα και εκεί γίνονται γιατροί διότι τους ενδιαφέρει πραγματικά η κοινωνική προσφορά και η αγάπη για την επιστήμη τους και όχι το εισόδημα που είναι πολύ μικρό.

Ηθικός αυτουργός

Ο ηθικός αυτουργός της παγκόσμιας σημερινής κατάστασης είναι η Ελλάδα. Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ. Η Ελλάδα που κατάφερε να επιζήσει επί 6000 και πλέον χρόνια από τους πρωπάτορες διανοητές, στοχαστές, σοφιστές, ρήτορές της. Ενχάραξε και γαλούχησε την παγκόσμια σκέψη. Κάθε ίχνος πολιτισμού έχει αναφορά στην Αρχαία Ελλάδα. Και μπορεί βέβαια το δόντι να μην πονάει σήμερα με τις δυνατότητες που έχει η ιατρική, ή να έχεις δόντια ενώ έχασες τα δικά σου με τις τεχνικές της οδοντιατρικής και αυτό είναι το απαύγασμα και το θαύμα της Αρχαίας Ελλάδας, από την άλλη μεριά όμως η ύπαρξη εξευτελίστηκε από τα εξουσιαστικά συστήματα που παρήγαγε η πολιτική. Η πολιτική είναι κατασκευή των αρχαίων Ελλήνων. Τι να το κάνω όμως που μπορώ να θεραπεύσω το δόντι μου αυτομάτως υποτασσόμενη σε κάθε μοντέλο εξουσίας (και είναι πολυάριθμα τα μοντέλα της εξουσίας της σημερινής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας) και εκδμηδενισμένη από αυτά!! Η παγκόσμια κοινότητα φωνάζει !!! Έλληνες ήρθε η ώρα να πληρώσετε, γιατί είστε οι ηθικοί αυτουργοί της κατεστραμένης ζωής μας. 'Ελληνες, ήρθε η ώρα να εργαστείτε έτσι όπως μπορείτε δηλαδή σαν διανοητές, σαν στοχαστές, σαν σοφιστές και σαν ρήτορες και να μας πείτε το πως, το που, το πότε και το γιατί σε μια εκ νέου τάξη πραγμάτων. Ήρθε η ώρα σας. Και επειδή πόνος ποιεί άνθρωπον, θα σας δώσουμε πολύ πόνο. Εμπρός Έλληνες!!! Ήρθε η ώρα να εργαστούμε. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε την παγκόσμια σκέψη για άλλη μια φορά. Βάλτε τα δυνατά σας.Στην επόμενη κιόλας δεκαετία θα έχουμε τους πρώτους ενχαράκτες της νέας παγκόσμιας πραγματικότητας. Στην Ελλάδα δεν μπορεί να καλλιεργηθεί ο Θεός σαν πρόσωπο. Η Ελλάδα είναι το φυτώριο των ιδεών του κόσμου. Η παγκόσμια κοινότητα απαιτεί δικαιωματικά από την Ελλάδα που σκοπεύει να την καταστήσει πειραματική και πιλοτική χώρα να αναδείξει το νέο μοντέλο σκέψης και πολιτισμού, να ξαναφτιάξει το άρμα των ιδεών και των αξιών των επερχόμενων χιλιετηρίδων. Έλληνες πρέπει να εργαστούμε σκληρά για τους απογόνους μας!!! Μην ξεχνάμε ότι αυτή είναι η δύναμή μας. Αυτή είναι η διαφορά μας από τους άλλους λαούς και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο ηθικός αυτουργός αποκαλύφθηκε και λαμβάνει την τιμωρία του.